In een sterrenstelsel niet zo ver hier vandaan werd besloten dat Star Wars een nieuw leven moest krijgen. Na zes films besloot men bij Disney om Star Wars te reanimeren en een sequel-trilogie te gaan doen. Vorig jaar verscheen Star Wars: The Force Awakens en werd door ons goed ontvangen. Om het wachten tot episode acht wat aangenamer te maken is besloten om stand-alone-films uit te brengen. Dit jaar is de eerste film uit deze ‘Anthology serie’ uitgekomen: Rogue One: A Star Wars Story.
Het is niet zo gemakkelijk voor alle fans van Star Wars. Het wachten op een nieuwe Star Wars is bijna ondraaglijk voor ze, ondanks dat er maar twee jaar tussen iedere Star Wars film zit. Disney probeert nu dat wachten aangenamer te maken door films uit te brengen die zich afspelen in het Star Wars-universum. Om meer inzicht te geven in de gebeurtenissen net voor Star Wars: A New Hope is er gekozen voor regisseur Gareth Edwards om dat verhaal in beeld te brengen. In 2014 is hij aan boord gekomen en Gary Whitta was verantwoordelijk voor het script. Echt grote projecten heeft Edwards niet op zijn naam staan; Rogue One: A Star Wars Story is namelijk zijn zevende project als regisseur. Zijn meest noemenswaardige project is Godzilla uit 2014. Toch hoeft dit niet te betekenen dat hij niet de geschikte man is voor deze film. Soms is een frisse blik nodig om een film als deze spannend te houden.
Rogue One: A Star Wars Story is niet een traditionele Star Wars film zoals wij die kennen. Verwacht geen spannende gevechten met lichtzwaarden. Je kunt eerder een verhaal verwachten waar de grens tussen goed en slecht erg dun is. Zoals gezegd speelt het verhaal zich af voor Star Wars: A New Hope, en dan bedoelen wij ook echt dagen voor de gebeurtenissen in die film. Het verhaal draait om Jyn Erso, de dochter van Galen Erso. Galen Erso is de ontwerper van de Death Star, maar is het Galactisch Keizerrijk ontvlucht om niet meer mee te werken aan de Death Star. Jyn is getuige van de ontvoering van haar vader en wordt door een rebel opgevoed. Al snel zien we Jyn als een jonge vrouw die door de Rebellen wordt bevrijd op voorwaarde dat zij weer contact moet gaan leggen met haar vader. Deze schijnt namelijk plannen van het Galactisch Keizerrijk te willen lekken aan de rebellen. Zij krijgt al snel hulp van de rebel Cassian Andor en zijn robot K-2SO.
De grootste verandering qua verhaal is toch dat het allemaal duisterder is, waar bij de andere Star Wars-films al snel duidelijk is dat er een goede kant is en een slechte kant. Bij Rogue One: A Star Wars Story is die lijn echter flinterdun. We zien namelijk voor het eerst dat de rebellen onschuldige mensen willen opofferen om een einde te kunnen maken aan deze oorlog. Daarnaast is het ook zo dat Rogue One: A Star Wars Story een stand-alone-film is, dus qua verhaal zal er ook geen open eind zijn zoals bij de andere Star Wars-films. De gehele stijl van de film valt te typeren als een oorlogsfilm. Vandaar dat de lijn tussen goed en kwaad ook dun is. Wat wel typisch is, zijn de heuse gevechten in de ruimte. Gelukkig zijn er nog wel dingen die hetzelfde zijn gebleven.
Gecast worden voor een Star Wars-film is natuurlijk een hele eer. Zo is Felicity Jones gecast als Jyn Erso. Eerder had zij ook al de hoofdrol naast Tom Hanks in Inferno. Toch komt zij niet helemaal goed uit de verf. Zij toont maar weinig emoties en komt zelden geloofwaardig over. Aan het begin van de film weet zij zich emotieloos maar weinig van de gebeurtenissen aan te trekken. Halverwege de film draait zij echter qua mening volledig om en probeert ze zichzelf als een held te presenteren. Deze verandering past in de film, net als vroeger met Han Solo. Zij heeft echter een ongeloofwaardige reden om ineens anders te denken. Zij wordt bijgestaan door Diego Luna die de rol van Cassian Andor vertolkt. Ook hij weet maar weinig emotie over te brengen en gaat halverwege het verhaal ineens anders denken. Het zijn vooral de andere acteurs die geen hoofdrol hebben die wel emoties tonen. Allereerst is de beurt aan de acteur die zijn stem verleent aan de robot K-2SO. Hij mag dan zelf niet fysiek aanwezig zijn maar hij brengt als enige wel wat humor in de film. Hij is een Galactische robot die geherprogrammeerd is en de aanwezigen voorziet van de nodige sarcastische opmerkingen. Anderzijds is daar Chirrut Îmwe, gespeeld door Donnie Yen: een wachter van een tempel op de planeet Jedha die opmerkelijk genoeg de Force kan aanvoelen. Door zijn blindheid voelt hij dingen aan en is hij een uitstekende vechter die Jyn helpt. Uiteraard moet er ook een slechterik zijn en wie is daar dan beter geschikt voor dan Ben Mendelsohn. Eerder speelde hij de rol van Danny Rayburn in Bloodline, waar hij ook de slechterik was. Hij weet zijn rol zo neer te zetten dat je ook in Rogue One: A Star Wars Story een hekel krijgt aan hem. De laatste noemenswaardige rol is die van Mads Mikkelsen als vader van Jyn Erso. Echter, hij komt te weinig voor om een verpletterende indruk achter te laten.
Rogue One: A Star Wars Story draait nu in de bioscopen in 3D, deze functie voegt echter weinig toe aan de film. De gevechten in de ruimte komen ook niet tot zijn recht in 3D. Verder is er qua techniek zeker niets te klagen. De filmmakers wisten juist goed te kijken naar Star Wars: A New Hope, zodat tussen beide films maar weinig verschil is qua hedendaagse techniek. Dit moet ook wel, het einde van Rogue One: A Star Wars Story sluit namelijk gelijk aan op Star Wars: A New Hope. Ook krijgen we een kijkje op nieuwe planeten die nog niet eerder te zien waren.