Groot bokskampioen Billy Hope heeft alles wat zijn hartje begeert: een glansrijke carrière, een prachtig huis en een gelukkige familie. Hij belooft zijn vrouw Maureen echter te stoppen met boksen om meer tijd door te brengen met hun dochter Leila. Juist dan slaat het noodlot toe en verliest Billy alles wat hem lief is. Alle hoop lijkt verloren, tot Billy in contact komt met oud-bokser Tick. Langzaam begint de sportkampioen de weg terug naar de ring te vinden wat tegelijkertijd een kans is op een nieuw bestaan voor hem en zijn dochter.
Als er iets sterkers is dan geld, dan is het wel het vechten voor de liefde van je vrouw en kind. Laat dat de basis zijn van Southpaw en dat heeft regisseur Antoine Fuqua dan ook goed begrepen. Met andere films op zijn naam als regisseur zoals Training Day en The Equalizer is het dan ook geen verrassing dat hij weet hoe hij met Southpaw aan de slag moet gaan. Waar andere grote boksfilms zoals Rocky en Cinderella Man vooral gericht zijn op het bewijzen van diens kracht, slaat men met Southpaw juist een geheel andere weg in.
Jake Gyllenhaal heeft al vele rollen op zijn naam staan en veel van deze rollen zijn vaak in een mindere serieuze setting. Gelet op zijn cv kunnen we vooral vaststellen dat Brokeback Mountain echt ervoor zorgde dat hij als acteur serieus werd genomen. Gelukkig kunnen we nu ook Southpaw noemen als een van de betere werken van Gyllenhaal als Billy Hope. Gyllenhaal weet precies hoe zijn rol als gebroken bokser eruit moet zien en toont ons ook dat er altijd hoop is om voor te vechten. Gelukkig zijn er ook andere mensen die hem daar in goed ondersteunen zoals Rachel McAdams die zijn vrouw speelt en al voortijdig het veld moet ruimen. Een andere noemenswaardige rol is die van Billy Hope’s nieuwe trainer, gespeeld door Forest Whitaker. Vooral de wisselwerking tussen Whitaker en Gyllenhaal zorgt ervoor dat het aangenaam is om beide heren te zien sparren in de boksring. Ondanks alles is er toch ook een smet en dat is dat Naomie Harris een belangrijke rol speelt, maar haar ontwikkeling als sociaal werkster komt niet goed uit de verf. Er lijkt een familiaire band te ontstaan, maar het wordt tijdens de film nooit echt duidelijk gemaakt hoe diep die is.
Niet alleen de ontwikkeling van Harris’ rol wordt slecht in beeld gebracht, maar ook het verhaal voelt niet af. Een aantal vragen blijven open staan zoals de moord op Hope’s vrouw Maureen, al vroeg in de film en waar alles mee begint. Ook de ontwikkeling van Hope’s uiteindelijke tegenstander Miguel Escobar, gespeeld door Miguel Gomez (The Strain), komt totaal niet aan bod. En dat terwijl de strijd tussen beide heren juist het hoogtepunt is van de film. Ook het verleden van Whitaker’s personage Tick blijft nogal op de achtergrond. En dat terwijl men ervoor kiest dat Billy juist bij hem wil trainen, maar dat er niet dieper ingegaan wordt op Tick’s vechtverleden. Het verhaal is erg gericht op het strijden voor alles wat lief is en dat thema komt goed uit de verf. Maar als je mensen wil blijven boeien, dan moet het verhaal pakkend zijn en geen open gaten bevatten.
Ondanks de gemengde gevoelens bij het verhaal moet gezegd worden dat de opbouw van de film wel goed zit. We zien een gehavende Billy die alles over heeft om zijn dochter weer voor zich te winnen. We zien hem vooral knokken om te voldoen aan alle regels die hem opgelegd zijn en zonder de hulp van zijn vrouw die alles deed. Het hoogtepunt van de film mag dan ook het ultieme gevecht zijn tussen Hope en Escobar waarbij de energie van het scherm spat en je als kijker meegesleurd wordt in diens heftige strijd om de wereldtitel. De weg er naartoe en de passie van Whitaker als trainer Tick is opbeurend en je bouwt ook sympathie op voor die man.
