Na afloop van een feestje biedt de vader van een van de meisjes aan om ook haar vriendin en het buitenbeentje van de klas thuis te brengen, maar als hij nog even de kofferbak inlaadt terwijl de meiden al zijn ingestapt, wordt hij overmeesterd door een onbekende man. Hij stapt in en brengt de inzettenden buiten bewustzijn. Als ze ontwaken ontdekken ze al gauw dat er iets merkwaardigs is aan hun ontvoerder: hij heeft een stoornis en er leven 23 persoonlijkheden in zijn hoofd. Echter, er is nog een vierentwintigste onderweg en dat met vreselijke gevolgen van dien…
Split is een film van regisseur M. Night Shyamalan, een naam die bij velen waarschijnlijk wel een belletje doet rinkelen. Vorig jaar kwam hij met The Visit, een horror-thriller met een wrang gevoel voor humor, maar zijn bekendere films zijn titels als Signs, The Village en The Sixth Sense. Met Split heeft hij weer een redelijk eigenzinnige film te pakken. Dit keer niet met een grote twist voor iedereen, maar er gebeurt zeker iets onverwachts op het einde dat menig filmkijker wel zal verrassen. Voor de rest is de spanning in de film niet nadrukkelijk aanwezig, maar veel meer onderhuids. Dat komt doordat Kevin, de man met 23 persoonlijkheden, volkomen onberekenbaar is.
De hoofdrol wordt gespeeld door James McAvoy en dat doet hij werkelijk fantastisch. Hij schakelt moeiteloos tussen de verschillende persoonlijkheden, die ook daadwerkelijk allemaal heel verschillend zijn. Het is bewonderenswaardig dat elk van zijn rollen erg geloofwaardig is en hoe goed ze samen gaan. Kevin wordt begeleid door Dr. Karen Fletcher, gespeeld door Betty Buckley, die hem door en door kent. Zij is eigenlijk alleen in de film aanwezig om aan de kijker uit te leggen hoe krachtig haar patiënt eigenlijk is en hoe zijn stoornis in elkaar steekt. Verder is ze eigenlijk niet heel belangrijk voor het plot. Misschien was het beter geweest om als kijker geen uitleg te krijgen, want het is prima zelf in te vullen wat er aan de hand is met Kevin.
Voor de rollen van de drie ontvoerde meisjes is gekozen voor Anya Taylor-Joy, Jessica Sula en Haley Lu Richardson. Vooral de eerstgenoemde heeft een belangrijke rol als het buitenbeentje van de groep. De andere twee zijn erg oppervlakkig en doen weinig voor het plot. Ook Taylor-Joy’s rol is niet bijster bijzonder, maar net genoeg. Haar achtergrondverhaal geeft haar wel wat meer karakter. Overigens laat het allemaal nog wel ruimte voor eigen interpretatie, wat eigenlijk wel heel goed is. Zo kijkt zij vaak alleen met een bepaalde blik in haar ogen zonder wat te zeggen en daarom kun je zelf goed invullen wat ze bedoelt. Met name aan het einde van de film. Het is echter wel jammer je je als kijker waarschijnlijk niet erg bekommerd om het lot van dit drietal.
Het verhaal zelf is voldoende interessant, maar niet heel groot, complex of meeslepend. Het blijkt ook al snel dat de ontvoering van de drie meisjes eigenlijk maar een bijzaak is. Het draait uiteindelijk heel erg om het personage Kevin en niet om het lot van drie ontvoerden. Waarschijnlijk is dat wel anders dan je verwacht wanneer je de thriller hebt gezien. Of Split bij het grote publiek echt in de smaak valt, is een beetje de vraag. De kans is groot dat vooral de kenners van de regisseur deze film interessant vinden. Overigens kan het sowieso geen kwaad om deze film een kans te geven, want het is zeker een redelijk goede film, maar misschien wel iets anders dan je verwacht.
