Na een heftige strijd met Hydra krijgen The Avengers eindelijk de Chitauri Scepter in veilige handen, nadat deze na de verwoestingen in New York van drie jaar geleden spoorloos verdween. Tony Stark wil de kracht van de scepter gebruiken om een oud veiligheidsprogramma genaamd Ultron nieuw leven in te blazen. Dat moet zorgen er voor zorgen dat de aarde veilig is van eventueel buitenaards gevaar. Het loopt echter anders als Ultron wil afrekenen met het grootste gevaar dat voor de aarde dreigt: de mensheid zelf.
We moesten er even op wachten, maar na drie jaar geduld, en weer een handjevol losse Marvel-films, is het vanaf deze week weer genieten geblazen met een nieuwe assemble-film waarin de helden het gezamenlijk opnemen tegen het kwaad. Het kwaad in deze film is de robot Ultron die in eerste instantie moet dienen om de aarde te beschermen, maar daarvoor het uitroeien van de mensheid als beste oplossing ziet. Niet zo handig dus en daarom komen Iron Man, Captain America, Thor, The Hulk, Black Widow en Hawkeye weer bij elkaar om de robot en zijn snode plannen tot een halt te roepen. Ultron staat er echter niet alleen voor en krijgt hulp van twee sterke bondgenoten: de tweeling Maximoff die na een aantal experimenten van Hydra door het leven gaan als Quicksilver en Scarlet Witch.
Het voordeel van een sequel is dat je zonder enige introductie meteen met het avontuur kan beginnen en dat is precies wat regisseur Josh Whedon doet. Meteen vanaf de eerste minuut spat de actie van het witte doek en laat Whedon met één spectaculair shot zien hoe The Avengers het opnemen tegen de laatste resten van de Hydra-organisatie. Helaas moet geconcludeerd worden dat we daarmee ook meteen al de meest vermakelijke acte van de film te pakken hebben. Niet dat de rest van de actiescènes die volgen enorm tegenvallen, maar zo spectaculair en kleurrijk als het begin van de film wordt het helaas in de rest van de tweeënhalf uur durende film niet meer.
Het werkt ook niet mee dat Whedon het verhaal maar moeilijk een duidelijke richting kan meegeven. Regelmatig is het maar moeilijk te volgen waarom sommige personages bepaalde keuzes maken waardoor sommige scènes voor de kijker niet altijd meteen even duidelijk zullen zijn. Bijkomend nadeel is wellicht ook de enorme hoeveelheid superhelden die allemaal hun welverdiende screentijd moeten krijgen. Wist Whedon dit in de eerste Avengers-film nog prima in balans te houden met slechts vier echt belangrijke superhelden, in deze film zijn het er helaas teveel om ze allemaal de volle speelduur interessant te houden. Daardoor voelt de film te vaak te rommelig aan en leiden de individuele verhalen bovendien teveel af van het overkoepelende verhaal over de strijd tegen Ultron. Hierdoor komt de machtige robot, die overigens van het perfecte stemgeluid is voorzien door James Spader (The Blacklist), er ook maar wat bekaaid vanaf. Erg zonde, want zijn introductie doet een zeer spectaculaire strijd vermoeden.
De belangrijkste nieuwe personages in de film zijn uiteraard Quicksilver en Scarlett Witch die in de media door Marvel met veel bombarie werden geïntroduceerd. Gelukkig geeft Whedon de twee nieuwe helden genoeg screentijd om niet als veredelde bijfiguren door het leven te laten gaan. Helaas wordt het niet helemaal duidelijk waarom Whedon de twee personages per se in de film wilde hebben, aangezien hij eerder in een interview aangaf dat hij de tweeling nodig had voor het verhaal van de film. Tuurlijk, ze zijn op sommige moment nodig, maar waarom het beslist deze twee Marvel-personages moesten zijn is na het zien van de film nog steeds een vraag.
Vanzelfsprekend is de film tot de nok toe gevuld met actiescènes en regisseur Whedon laat maar weer eens zien dat hij daarmee prima uit de voeten kan. Zoals eerder gezegd is de eerste scène de meest spectaculaire, maar het langverwachte gevecht tussen The Hulk en The Hulkbuster is er ook eentje om door een ringetje te halen. Nergens verlies je als kijker het overzicht, al moet wel gezegd worden dat sommige scènes een ietwat hoog Transformer-gehalte in huis hebben en daardoor vooral erg chaotisch in beeld worden gebracht. Een film van dit formaat vraagt uiteraard om dit soort spektakel, maar een beetje meer balans was geen overbodige luxe geweest.
Pingback: Uit Den Ouden Doosch: Amy (1981) - Undercover-Network