Verlaten zeilschip
Wat een plezierig tochtje met een klein motorbootje had moeten worden, verandert in een nachtmerrie voor de eenzame zeiler. Hij treft midden op zee een zeilschip aan dat verlaten lijkt. Eenmaal aan boord ontdekt hij dat er inderdaad niemand aanwezig is, maar wanneer hij terug wil keren naar zijn eigen bootje is die verdwenen. Er zit niets anders op dan met het zeilschip terug te varen naar de kust, maar als hij de motor gangs heeft en de boot op automatische piloot staat, sluit hij zichzelf per ongeluk op in het toilet. Een uitzichtloze situatie waarin hij met de beperkte middelen de schade probeer te beperken, terwijl hij zich afvraagt wat er met het schip aan de hand is.
The Boat is geregisseerd door Winston Azzopardi, die samen met zijn zoon Joe Azzopardi het script schreef. Dat moet een intensieve samenwerking geweest zijn, want Joe Azzopardi is het enige castlid. Hij draagt daarmee de hele film, maar in een film als deze vallen ook het script en de regie extra op. Hoe houd je een eenmansfilm op open zee ruim anderhalf uur spannend? Film als The Shallows en All Is Lost zijn vergelijkbaar, maar The Boat moet het stellen zonder haaien. De makers hebben dat opgelost met een mysterieus element dat tot het eind weet te intrigeren.
Azuurblauwe zee
De film begint met een aantal shots van het zonovergoten Malta met de azuurblauwe zee van waaruit de hoofdpersoon met zijn bootje vertrekt. Eenmaal bij het zeilschip aangekomen roept hij om een teken van leven. Opvallend is dat dat in het Engels is, ook al is het de tweede officiële taal op Malta, maar het klinkt niet alsof het voor hem gewoon is om in het Engels te spreken. Gelukkig wordt er nauwelijks wat gezegd in de film, dus een heel groot probleem is het niet. De rest van de film speelt zich af op het zeilschip, wat een behoorlijk beperkte setting is.
Gelukkig verandert het weer van dikke mist, naar kraakheldere lucht en stevent de zeilschip later op een donderwolk af. Het wordt nacht en ook weer dag. Dat alles houdt het interessant omdat je niet de hele film lang naar een idyllisch tafereel kijkt. De afwisseling is fijn en voegt ook daadwerkelijk wat toe. De mist in het begin is vooral onheilspellend en de latere donderwolk een reëel gevaar voor de zeiler. Ook in de boot zijn er een aantal elementen die je nieuwsgierig maken naar wat er aan boord is gebeurd. De film geeft daar een concreet antwoord op, maar aan het einde valt zeker in te vullen wat de voorgeschiedenis is van de zeilboot.
Wat is er aan de hand?
Ondanks het risico op voorspelbaarheid, eentonigheid en vooral een dodelijk saaie film, trapt The Boat niet in die valkuilen. Des te knapper is het dat deze film de aandacht vast weet te houden tot het einde en dat de speelduur van ruim anderhalf uur niet aanvoelt als drie uur. Dat komt met name door de verschillende moeilijkheden waarin de zeiler belandt. Zo slaat hij bijvoorbeeld over boord en hangt hij aan de reling terwijl de boot op volle snelheid vaart. Later als hij opgesloten in het kleinste kamertje stevent de boot af op een groot vrachtschip. Hoe kan hij zich uit deze benarde situatie manoeuvreren om te overleven?
Zo zijn er een aantal gebeurtenissen die je met ingehouden adem aanschouwt, maar ook het mysterieuze aspect houdt de film interessant. Is er toch nog iemand aanwezig op de boot? Heeft de zeiler veel domme pech? Of is er toch nog meer aan de hand? Redenen genoeg om de film te willen uitkijken. Het is zeker niet een doorsnee film voor iedereen en misschien dat mensen met korte aandachtsspanne eerder afhaken, maar al met al is een prima film. Wat vooral te danken is aan Joe Azzopardi die met acteerwerk ervoor zorgt dat je zijn personage een goed einde gunt en benieuwd bent naar hoe het met hem afloopt. Er zijn geen andere castleden om op terug te vallen, maar gelukkig heeft Joe Azzopardi dat niet nodig in deze film.
