Kinderen worden ontvoerd
Bobby en Kevin zijn samen in hun honkbalkleding op weg naar de wedstrijd. Onderweg gooien ze regelmatig de bal over en mijmeren ze wat over het ontsnappen aan de sleur van alledag in hun kleine dorpje en het bezoeken van Californië. Ze beloven elkaar voor altijd vrienden te zijn en dat daar niets tussenin kan komen, maar dan verdwijnt Kevin ineens achter een heuveltje. Wanneer Bobby daar ook overheen is, blijkt er geen spoor van Kevin te zijn. Bij het op zoek gaan naar Kevin wordt Bobby aangevallen en hij verliest het bewustzijn. Wanneer hij weer bijkomt, liggen ze achterin een auto. Hun handen vastgebonden en hun monden met tape afgeplakt. Even later gaat de kofferbak open en wordt Kevin meegenomen. Bobby doet er alles aan om zelf ook los te komen en weet uiteindelijk uit de kofferbak te ontsnappen. Wanneer hij weg wil rennen hoort hij het geschreeuw van Kevin achter zich. Bobby laat zijn vriend niet stikken en gaat naar het huis waar de schreeuwen vandaan komen.
Het is een absoluut verschrikkelijk verhaal, zeker als je een kind hebt en natuurlijk al helemaal als je een kind hebt rond die leeftijd. Je moet er natuurlijk niet aan denken dat je kind wordt ontvoerd en vastgebonden afgevoerd naar een afgelegen huis. In de film gaat dit gepaard met een aantal vrij ongemakkelijke scènes om naar te kijken. Toch is het geheel erg interessant gebracht en hebben regisseurs David Charbonier en Justin Powell zo goed het gebied afgebakend, waardoor de vriendschap tussen Bobby en Kevin precies duidelijk genoeg is om de strijd die ze voor elkaar voeren geloofwaardig te houden.
De jongen achter de deur
Je zou de mensen de kost moeten geven die als ze zichzelf konden bevrijden uit de bovengenoemde kofferbak, meteen op de loop zouden gaan, maar zo niet onze Bobby. Vriendschap is een verschrikkelijk sterke band en precies die band is iets wat in The Boy Behind the Door ontzettend goed wordt uitgediept. Bobby doet echt alles om zijn vriend te redden. Keer op keer krijgt hij te maken met ijzingwekkende situaties die de gemiddelde volwassene al ontzettend veel angst zouden aanjagen, maar Bobby zet door. Hij sluipt letterlijk van deur tot deur om zo ongezien te blijven zo lang dat gaat en dichterbij zijn vriend te komen.
Cinematograaf Julian Estrada gebruikt hier hele mooie technieken qua verlichting om zo een onheilspellend gevoel te creëren in de halletjes en kleine ruimtes. Ook gebruikt deze film het geluid gewoon heel goed. Op de momenten dat je als kijker het idee hebt dat Bobby maar beter heel stil kan zijn, is het ook behoorlijk stil in de film, waardoor je nog net niet zelf je adem zit in te houden. Er wordt hier ook behoorlijk wat gevraagd van Lonny Chavis en Ezra Dewey, die respectievelijk Bobby en Kevin spelen. Het grootste deel van de film moeten ze het zonder tegenspeler doen en ze doen dat verdraaid goed.
Niet te veel vreemde keuzes
Waar het in veel horrorfilms zo is dat je je als kijker werkelijk zit te verbijten om de domme keuzes die de hoofdpersonen maken, is dat in The Boy Behind the Door veel minder het geval. Toch hebben ze de ene tegenslag na de andere. Als kijker zit je hierdoor in een soort achtbaan van emoties. Je voelt hoop voor de jongens als ze weer een kleine stap vooruit maken, maar tegelijk ook de frustraties wanneer het toch weer mis gaat. Achter de ontvoering gaat vervolgens ook nog een veel dieper verhaal schuil, dat behoorlijk verontrustend is.
De makers hebben zich ook wel weer laten inspireren door een aantal iconische films en in het bijzonder een hele specifieke scène die je meteen zult herkennen op het moment dat die voorbij komt. Het hoeft verder niet uitgelegd te worden uit welke film deze komt, zodra je hem ziet weet je dat meteen. Het laatste deel van de film is helaas wel weer wat minder dan de rest van de film, maar dat mag de ervaring verder niet drukken. Het probleem met het laatste stuk is voornamelijk dat daar de geloofwaardigheid een klein beetje wegvalt, terwijl de rest van de film dat zo goed wist vast te houden.