Recensie: The Crown – Seizoen 1

Over koningin Elizabeth van het Verenigd Koninkrijk zijn er al vele films en documentaires gemaakt. Toch is er bij het grote publiek maar weinig bekend over haar en de tocht die zij heeft moeten maken om nu de langs regerende vorst te zijn die de wereld kent. Netflix heeft wat budget losgepeuterd en komt met een eigen serie over deze koningin: The Crown.

Netflix heeft flink uitgepakt voor de nieuwe serie. Met een budget van 130 miljoen dollar moet er toch wel iets gedaan kunnen worden rond het leven van de koningin. Peter Morgan heeft als schrijver precies door wat hij wel en wat hij niet wilt vertellen. Het eerste seizoen van The Crown bestaat uit tien afleveringen die ieder een uur duren. Tijdens deze tien afleveringen wordt het leven van koningin Elizabeth en minister-president Winston Churchill verteld. En laat Peter Morgan de juiste man zijn om dit verhaal te vertellen. Hij heeft namelijk al eerder het verhaal van de koningin in beeld gebracht. Zo was hij ook verantwoordelijk voor het script van The Queen (2006). In deze film speelt Helen Mirren de rol van koningin Elizabeth ten tijde van het overlijden van prinses Diana. Ervaring met het koningshuis is er dus zeker.

Het eerste seizoen begint met de bruiloft van Elizabeth met Philip. Samen worden zij klaargestoomd om het stokje uiteindelijk over te nemen van koning George VI. Dit blijkt eerder dan gedacht omdat de koning al op jonge leeftijd komt te overlijden en dus moet Elizabeth de regeringsrol op zich gaan nemen en is zij de koningin van het Verenigd Koninkrijk. Het verhaal richt zich grotendeels op haar, maar ook op de politieke ontwikkelingen in die tijd, zo net na de oorlog. Zo is Winston Churchill gekozen als minister-president en wordt er stilgestaan bij de relatie tussen koningin Elizabeth en de minister-president Winston Churchill. Ook diens opvolger, Anthony Eden, mag nog een aflevering schitteren als minister-president. De bedoeling is dat er meerdere seizoenen zullen komen die de periode gaan belichten tot aan nu.

Het budget van The Crown is aan de hoge kant, zelfs meer dan die House of Cards en Orange is the New Black krijgen. Toch worden er in The Crown veel locaties aangedaan waardoor dit budget goed gebruikt wordt. Tel daar ook nog eens bij op dat er veel kostuums gemaakt moesten worden en dat er toendertijd wel andere wagens reden. Er is goed gekeken naar ieder detail over het leven van de koningin in die periode. Ook is er goed gekeken naar ingrijpende gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens die periode. Zo was er een paar dagen zeer dichte mist die ervoor zorgde dat vele mensen zijn overleden. Ook een schilderij dat gemaakt is voor Winston Churchills tachtigste verjaardag is een pijnlijke gebeurtenis in de politieke wereld van toen. Churchill vond dat schilderij toen zo lelijk, dat zijn vrouw het verbrand heeft. Dit soort gebeurtenissen worden zeker niet onder stoelen of banken geschoven en geven een realistische kijk op hoe het er toen aan toe ging. Toch kent de serie geregeld een moment waarbij het wat gaat inkakken. Denk hierbij aan de rondreisjes of de discussies tussen koningin Elizabeth en haar zus Margareth of haar man Philip.

Voor zo’n grote productie zou je toch denken dat ze op safe spelen en met een ervaren cast zullen komen. Toch is niets minder waar en hebben vele hoofdrolspelers een redelijke naam in Verenigd Koninkrijk, maar zijn ze daarbuiten niet zo bekend. De meest bekende naam is die van Jared Harris, hij heeft mogen schitteren in Fringe en Mad Men. Nu speelt hij de, kort maar krachtige, rol van koning George VI. Hij schittert vooral de eerste paar afleveringen en daar kunnen wij geen slecht woord over zeggen. De meest belangrijke rol is die toch van Claire Foy. Zij speelt de rol van koningin Elizabeth, en dat doet zij ook echt fantastisch. Zij weet precies de emotie erin te brengen waardoor ieder moment geloofwaardig overkomt. Overigens is dit niet haar eerste politieke televisieserie waarin ze een rol speelt. Zo kennen de meeste haar uit de serie Wolf Hall. Hier speelt zij Anne Bolyn, ten tijde van koning Henry VIII. Naast een sterke vrouw moet ook een sterke man staan. Zo speelt Matt Smith de rol van Philip, de echtgenoot van koningin Elizabeth. Een andere belangrijke rol is die voor John Litgow, hij mag Winston Churchill vertolken en doet dit dan ook grandioos. De dialogen die hij heeft met Elizabeth zijn werkelijk om te smullen. Je krijgt zelfs bijna sympathie voor de beste man.