Recensie: The Edge of Seventeen

Samenvatting
Coming-of-age-films raken nooit uit de mode, zo bewijst The Edge of Seventeen nogmaals. Ook al is het plot uitgekauwd, voorspelbaar en lang niet altijd even geloofwaardig, toch lukt het de film met de juiste acteurs en een fijn gevoel voor humor een lekkere sfeer neer te zetten. Wellicht wordt er zelfs een traantje weggepinkt... Een aanrader voor iedereen die van het genre houdt!
7

The Edge of Seventeen, het regiedebuut van Kelly Fremon Craig, is eigenlijk niets meer dan een klassiek coming-of-age verhaal. De zeventienjarige Nadine (Hailee Steinfeld) komt in de knoop met haar broer Darian (Blake Jenner) en beste vriendin Christa (Haley Lu Richardson) zodra die twee beginnen te daten. Ook zit ze in de knoop met haar moeder (Kyra Sedgwick), heeft ze maar weinig vrienden op school en heeft de jongen waarop ze al jarenlang een crush heeft geen oog voor haar. Wanhopig probeert Nadine zich door deze warboel heen te worstelen. 

Nadine wordt op haar pad bijgestaan door haar opvallend gemene geschiedenis docent Max Bruner (Woody Harrelson) en door haar ongemakkelijke en nerveuze vriend Erwin (Hayden Szeto). Het plot is, zoals te lezen, niet bijster origineel. En ook het einde van de film laat zich eigenlijk al vrij snel raden. Is dat erg? Nee, absoluut niet. Dat hoort nou eenmaal een beetje bij het coming-of-age genre. Is het dan geloofwaardig? Nee, eigenlijk ook niet echt. Maar ook dat stoort de kijker niet echt tijdens het kijken van de film doordat het zo goed binnen het genre past. Toegegeven, iedereen reageert wat overdreven, maar we nemen het allemaal voor lief.

Dat is mede te danken aan het fijne en ontspannen acteerwerk van diverse castmembers. Zo weet Hailee Steinfeld (Pitch Perfect 2, Ender’s Game) perfect de balans te houden tussen irritant en charmant. Hoewel haar personage af en toe heel frustrerend en puberig dramatisch reageert, maakt ze dit in daaropvolgende scènes vaak weer goed waardoor het personage niet op de zenuwen gaat werken. Ook Woody Harrelson heeft een bijzonder personage, waarbij de balans gehouden moet worden tussen bizar gemeen (zeker voor een docent) en de vriendelijke, steunende mentor voor Nadine. De twee acteurs hebben een leuke chemie waardoor hun scènes altijd een humoristische laag hebben en goed werken. Het schijnt ook dat Woody Harrelson een flink aantal van deze scènes grotendeels geïmproviseerd heeft, wat dan ook zeker helpt in de oprechtheid en humor van de film. Dit maakt trouwens ook de gag reel van de DVD zeer de moeite waard om even te bekijken! Een derde noemenswaardige acteur is de relatief onbekende Hayden Szeto. Hij speelt de ongemakkelijke maar lieve Erwin, een vriend van Nadine. Bij hem spat een combinatie van enthousiasme en ongemakkelijkheid van het scherm, wat erg aandoenlijk en charmant is.

Wat ook fijn is, is dat deze film ook inzicht geeft in de kant van de moeder, de docent en de grote broer, die telkens maar om moeten gaan met de grillige moodswings van de chagrijnige Nadine. Moeder worstelt duidelijk met het loslaten van haar steeds eigenwijzer wordende dochter, terwijl broer Darian eigenlijk niets liever wil dan zijn zusje helpen en beschermen. De chagrijnige, bozige docent blijkt ook een eigen familie thuis te hebben en toch uiteindelijk ook het beste voor te hebben met zijn leerlingen. Het mooiste moment in de relatie tussen moeder en dochter zit tegen het eind van de film, waarbij moeder worstelt met wat haar dochter terug te sms’en. Terwijl ze eerst typt “call me immediately!”, en daarna “If you don’t come home, …”, haalt ze deze dreigende berichten toch weer weg. Uiteindelijk komt moeder niet verder dan maar simpelweg “Ok.” te sturen als reactie op het bericht van haar dochter. Een mooi inzicht in de onmacht die ouders kunnen voelen bij het loslaten van hun kinderen en hoe ook ouders soms twijfelen over wat voor bericht ze het best kunnen sturen.

Het is een film die barst van de cliché’s, maar toch werkt het. Een film waar weinig kritiek op te leveren valt, want de grootste kritiekpunten zijn inherent aan het genre. Het is geen film die je kijkt voor verrassende plottwists, maar als je zin hebt in een goede coming-of-age is The Edge of Seventeen zéker een aanrader. Hij voldoet aan alle eisen voor een leuke coming-of-age romkom. Hij is bijzonder humoristisch met goed acteerwerk, fijne chemie tussen de acteurs, een ongemakkelijk randje en algeheel een lekkere sfeer. Hij kijkt makkelijk weg, duurt niet te lang en weet wellicht zelfs nog de traanbuizen te raken. Wat ons betreft is dit regiedebuut van Kelly Fremon Craig geslaagd en heeft zij absoluut toestemming om in de toekomst meer van dit soort films te maken. Zeker een aanrader voor iedereen die van het genre houdt!

Geschreven door
Maren is een 23-jarige studente Mediawetenschappen. Zoals elke vrouw van deze leeftijd is ze vooral gek op romantische komedies in haar vrije tijd. Af en toe een intellectueel hoogstandje kan ze echter af heus ook wel waarderen en historische klassiekers behoren tot één van haar fascinaties. Met horrorfilms hoef je echter dan weer níet aan te komen zetten, want dan kan Maren haar nachtrust vaarwel zeggen.

Wat is jouw mening?

0 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.