Als Max en haar vrienden naar een speciale filmvertoning gaan van horrorklassieker Camp Bloodbath, belanden ze op mysterieuze wijze in de film. Hierin speelt Max’ moeder, die inmiddels is overleden, een van de hoofdrollen. Het groepje tieners voegt zich bij de jaren 80-personages en probeert een manier te vinden om weer terug te kunnen keren naar hun eigen wereld. Dat terwijl er een machete-zwaaiende maniak rondloopt die de jongeren een voor een afslacht.
Deze film is het werk van Todd Strauss-Schulson die een vrij originele insteek heeft gekozen om een soort van ode te brengen aan de vroegere slashers, oftewel: horrorfilms waarin een groepje tieners een voor een wordt omgelegd door een seriemoordenaar. Onlangs brachten ook Nederlandse filmmakers de genre weer naar de bioscoop in de vorm van Sneekweek, maar het meest bekende voorbeeld van dit type film is natuurlijk wel de Friday the 13th-reeks, want wie kent die nou niet? Die franchise lijkt overigens ook de grootste inspiratiebron geweest, want naast dat het verhaal van Camp Bloodbath er sprekend op lijkt, is ook de onmiskenbare soundtrack van Friday the 13th te horen in The Final Girls.
Het mag dan best een creatieve vondst zijn om de hedendaagse tieners in een horrorfilm uit de jaren tachtig te zetten, maar de film komt eigenlijk net niet helemaal lekker uit de verf. Het verschil tussen de twee groepjes tieners is duidelijk aanwezig. De tieners van nu zijn niet zulke ontzettende stereotypes en daar waar Max nog een achtergrondverhaal heeft, ontbreekt natuurlijk enige diepgang bij de personages uit Camp Bloodbath. Alleen wordt er eigenlijk maar weinig mee gedaan met dat feit, wat er mede voor zorgt dat het nergens echt grappig wordt. Er wordt een goede poging tot humor gedaan, maar de film slaagt er niet daadwerkelijk in om voor een goede lachuitbarsting te zorgen. Het komische aspect van deze film had echt een stuk scherper gemogen.
Aan de andere kant ligt de focus ook net te veel op een stukje drama, wat wel vaker het geval is bij een komediefilm en dat blijkt eigenlijk nooit echt goed uit te pakken. Het schijnt ook dat New Line Cinema de karakteruitdieping en het moederdochterplot wilde schrappen, maar uiteindelijk produceerde Sony de film. Die vond de emotionele kern van het verhaal juist wel erg goed en besloot het slasher-gedeelte juist in te perken. Daarmee werd het een PG-13-film volgens de Amerikaanse filmkeuring, in plaats van een R-beoordeling (afgeraden voor kijkers jonger dan zeventien jaar). Hoe dan ook, krijg deze film in Nederland nog wel gewoon 16+ als kijkwijzerbeoordeling.
Er doen een aantal bekende gezichten mee aan deze film. De rol van Max wordt gespeeld door Taissa Farmiga, die de laatste jaren vooral bekendheid heeft gekregen door haar rollen in American Horror Story. Ook in deze film speelt ze een prima rol en de kans is groot dat we in de toekomst nog veel meer gaan zien van de 21-jarige actrice. Malin Akerman is in de huid gekropen van Max’ moeder Nancy, maar dat is eigenlijk niet heel geloofwaardig. Ze oogt veel te jong om een tienerdochter te kunnen hebben, wat ze met haar 37 jaar eigenlijk ook gewoon is. Verder zorgen de rollen van Thomas Middleditch en Adam DeVine voor wat meer luchtigheid.
Naast de film zijn er ook meer dan genoeg extra’s te vinden op de blu-ray, wat helaas maar zelden het geval is. Zo kun je als je daar nog zin hebt een aantal verwijderde scènes bekijken, zijn er alternatieve eindes en verschillende audiocommentaartracks. Ook kun je van een aantal scènes zien hoe het van schets tot het eindresultaat is gekomen. De leukste extra is toch wel het filmpje waarin een aantal stukken van de film onbewerkt en zonder special effects, afgewisseld met het eindresultaat, te zien zijn. Dit geeft je een beeld van hoeveel er nog aan een film gesleuteld wordt nadat die geschoten is en dat is zeker een interessante toevoeging aan het schijfje.
