Quan Ngoc Minh is ooit gevlucht uit zijn land en in Londen terecht gekomen. Hier woont hij nu samen met zijn dochter die alles voor hem is. Zijn verdriet en boosheid is dan ook groot als zij om het leven komt tijdens een bomaanslag. De aanslag wordt geclaimd door de IRA (het Ierse republikeinse leger) en dat ligt politiek nogal gevoelig. Omdat de politie daardoor niet op lijkt te schieten met het vinden van de daders, besluit Quan Ngoc Minh om dan zelf maar actie te ondernemen. Hij is er van overtuigd dat politicus Liam Hennessy weet wie de daders zijn en doet er alles aan om Hennessy te laten praten.
De vader die op zoek is naar wraak is natuurlijk niet echt een nieuw concept, maar wel een concept dat meestal goed in de smaak valt bij het publiek. Ook deze keer lijkt de film het goed te doen, ditmaal met als vader niemand minder dan Jackie Chan. Denkend aan Jackie Chan dan zien we over het algemeen wel altijd dezelfde soort films voorbijkomen. Hij is nou eenmaal op zijn best in de simpele actiefilms waar hij wat mooie vechtscènes mag doen. Ondertussen draait hij echter al heel wat jaartjes mee en wordt hij er natuurlijk niet jonger op. Voor grote films hoeft hij dan ook vaak niet meer op te komen dagen en de kwaliteit van films waar we hem in zien ging dan ook wel omlaag de laatste jaren.
Eigenlijk waren we ondertussen wel op het punt dat we dachten dat Jackie Chan misschien maar beter kon stoppen met acteren, maar toen kwam er opeens The Foreigner voorbij. Deze film houdt het midden tussen een politieke thriller en een vermakelijke actiefilm en blijkt een uitstekende keuze voor Jackie Chan te zijn. Hij speelt hierin dan ook een wat oudere vader – wat tegenwoordig natuurlijk een stuk beter bij hem past. Hij doet dit dan ook niet onverdienstelijk en zorgt er zeker voor dat de film vermakelijk is om te kijken.
Tegenover hem staat ook een acteur die langzaam maar zeker ‘oud’ begint te worden, namelijk Pierce Brosnan. Hoewel hij al vele andere rollen gespeeld heeft, zien de meesten hem nog steeds een beetje als James Bond. In The Foreigner is duidelijk te zien dat Brosnan niet meer de jongste is, maar ook hij lijkt hier prima op zijn plek. Met een heerlijk zwaar Iers accent weet Brosnan een uitstekend personage neer te zetten als een politiek figuur en lid van de IRA.
Hoewel de namen Jackie Chan en Pierce Brosnan dus misschien doen vermoeden dat je een film vol actie te zien krijgt als je The Foreigner kijkt, is dit zeker niet waar. Hoewel er de nodige actiemomenten aanwezig zijn en we heus wel de karakteristieke acrobatische vechtscènes voorgeschoteld krijgen, kent de film ook een wat dieper verhaal. Het politieke spelletje is duidelijk aanwezig en dat maakt de film een stuk beter dan de gemiddelde actiefilm. Verhoudingsgewijs is de film misschien voor zo’n 70 procent een politieke thriller te noemen en voor 30% actie en dat is dan ook het grote verschil met een film als Taken (waar The Foreigner met vlagen toch wel erg aan doet denken).
Dit alles werd mogelijk gemaakt door regisseur Martin Campbell, bekend van onder andere GoldenEye en Casino Royale. Hij weet van The Foreigner een film te maken die verrassend boeiend en vermakelijk is om naar te kijken. Natuurlijk zijn er hier en daar ook zeker de nodige minpuntjes, die hem voornamelijk zitten in de standaard clichés die natuurlijk aanwezig zijn. Het plot is ook hier en daar vrij voorspelbaar en de plottwist zie je dan ook al van verre aankomen. Toch mag dit de pret niet drukken want al met al is The Foreigner een film die velen waarschijnlijk wel positief zal verrassen.
