Jason Reitman
Gary Hart is een Amerikaanse senator uit Colorado die gezien wordt als de frontrunner als kandidaat voor de Democraten van de verkiezingen van 1988. Nadat hij eerder in 1984 de verkiezingen verloor van voormalig Vice President Walter Mondale, besluit hij zich verkiesbaar te stellen als President van de Verenigde Staten. Op een bepaald moment tijdens zijn campagne negeert hij het advies van zijn manager Bill Dixon en daagt hij de pers en het publiek uit om hem maar te volgen als hij in de weekenden niet op campagne is, omdat dat heel saai zou zijn. Wanneer er echter in 1987 foto’s van hem en journaliste Donna Rice worden gepubliceerd, blijkt pas hoe onhandig die opmerking echt was.
Met de staat van dienst van regisseur Jason Reitman is het soms best lastig om te onthouden dat de beste man nog maar 41 jaar is. Hij liet eerder al zien met Up in the Air en Juno, dat hij hele intrigerende films kan maken. The Front Runner is alweer een heel goed verteld verhaal waarin hij laat zien dat hij weet hoe hij een verhaal pakkend maakt voor het publiek. Uiteraard wordt hij hierin ook wel geholpen door de werkelijk fenomenaal spelende Hugh Jackman die Gary Hart vol overtuiging weet neer te zetten.
Want Hart is een presidentskandidaat die staat voor wat hij gelooft en die er echt heilig van overtuigd is dat het publiek, zijn kiezers, helemaal niet zitten te wachten op alle onzin die er zich omheen afspeelt. Zijn uitdaging om hem maar te volgen valt volledig verkeerd en de politieke hetze die volgt wanneer er foto’s van hem en Donna Rice worden gepubliceerd weigert hij aanvankelijk serieus te nemen. Toch ga je ook als kijker twijfelen aan zijn integriteit, want heeft hij nu wel of niet een misstap begaan? Parallellen trekken met de huidige tijd valt haast niet te voorkomen.
Wel aanwezig, niet overmatig
Deze parallellen zitten absoluut in de film en zijn niet te ontkennen, maar worden door Reitman heel bewust wel subtiel gehouden. Ga er maar eens aan staan als elk onderdeel van je privéleven wordt belicht, is er feitelijk altijd wel iets dat de pers kan oppakken dat wellicht minder in de haak is. Denk aan het verhaal van Weiner die voor sexting werd veroordeeld. Dat was slechts een congreslid, en wat te denken van de verschillende dubieuze opmerkingen van Trump en alle conflicten die zich om hem heen laten zien? En dan hebben we het nog niet eens over “I did not have sexual relations with that woman”-Clinton gehad.
Je kunt je tijdens de film makkelijk in twee kampen verplaatsen en dat is echt heel knap van Reitman. Het komt er op neer dat je kunt begrijpen dat mensen boos zijn op Hart, maar ook dat Hart boos is dat hij hierop wordt afgeserveerd, terwijl het toch echt om de politieke issues zou moeten gaan. Als je als politicus meer bezig moet zijn met het verdedigen van jezelf als persoon, dan dat je bezig kunt zijn met campagne voeren, dan zou je kunnen zeggen dat het tijd is om op te stappen want je politieke standpunten worden niet meer gehoord.
Sterrencast
Je kunt wel zeggen dat The Front Runner mag rekenen op een sterrencast want naast Hugh Jackman zien we hier ook Alfred Molina, J.K. Simmons, Sara Paxton, Vera Farmiga en Steve Zissis in terug. Simmons is zo’n beetje de muze van Reitman die in veel van zijn films terug komt. De beste man heeft een bak met charisma die hij ook in deze film weer goed weet in te zetten. Alfred Molina en Steve Zissis als verschillende verslaggevers geven ook veel extra en Vera Farmiga als de vrouw van Hart geeft een stuk extra om over na te denken.
Op de blu-ray van The Front Runner vinden we nog wat verwijderde scènes, een making-of en een audiocommentaar track van Jason Reitman zelf. Deze voegen echter weinig toe aan de verder prima uitgave van deze film.
