Recensie: The Greatest Showman

P.T. Barnum groeit op als zoon van een arme kleermaker, in een wereld waarin hij als voetveeg wordt behandeld. Eenmaal volwassen is het zijn grote droom om met zijn levendige fantasie mensen te vermaken, maar helaas heeft hij daar het geld niet voor. Op een dag doet zich echter een kans voor die hij met beide handen grijpt en hij start met zijn eigen museum vol met opmerkelijke voorwerpen. Al snel komt hij er achter dat dit helaas niet werkt:de levenloze objecten vermaken niet en zijn niet interessant genoeg. Zijn oplossing? Hij vult zijn museum met levende rariteiten en start zo zijn eigen circus.

Zijn personeel bestaat uit onder andere de zwaarste man ter wereld, een vrouw met een baard en een jongeman met dwerggroei. Samen zetten ze een fantastische act neer en weten het publiek ontzettend te vermaken. Een zure recensent sabelt het stuk neer in een vernietigend krantenartikel, maar ook dat weet P.T. Barnum op handige wijze in iets positiefs te veranderen. Het succes wordt groter en groter, het geld stroomt binnen. Het is echter allemaal niet genoeg en hij wil alleen nog maar meer… Niets liever wil hij zich begeven in de hoge sociale klasse, tussen de mensen die altijd op hem neer hebben gekeken.

The Greatest Showman is gebaseerd op waargebeurde feiten, want het vertelt het verhaal van de Amerikaanse showman Phineas Taylor Barnum, die leefde in de negentiende eeuw. Onder andere Tom Pouce (Generaal Tom Thumb, de jongeman met dwerggroei) was daadwerkelijk een van zijn rariteiten. Ook Zweedse operazangeres Jenny Lind heeft echt bestaan. Zij werd door P.T. Barnum naar Amerika gehaald en ze gingen samen op tour. Het was een groot risico en het kostte de showman veel geld. Helaas voor hem beëindigde Jenny Lind voortijdig de samenwerking. P.T. Barnum begon op zijn vijfentwintigste met het museum, waarmee hij op zijn zestigste stopte, nadat het tot twee keer toe met de grond gelijk werd gebrand. Pas daarna begon hij met het circus.

Het verhaal heeft dan ook weinig om handen, want het bevat slechts een behoorlijk geromantiseerde versie van een zeer beknopte levensbeschrijving van P.T. Barnum. Dat het verhaal zo mager is, deert eigenlijk niet echt. Het is de makers gelukt om er een heerlijke, swingende, vermakende, feelgood-film van te maken. Onder leiding van regisseur Michael Gracey dansen en zingen onder andere Zendaya, Sam Humphrey en Keala Settle erop los. De hoofdrol wordt gespeeld door Hugh Jackman, bijgestaan door Zac Efron als P.T. Barnums zakenpartner. Het acteerwerk is goed, maar lang niet alles wordt eruit gehaald wat er in zit. Dat ligt niet aan de cast, maar aan het script.

Hoewel de beroemde showman beweert de menselijke rariteiten uit de schaduw te laten treden, krijgen de verschillende persoonlijkheden maar weinig aandacht. Het blijven slechts platte figuranten. Dat is jammer, want de verhalen van de mensen die hun hele leven al worden buitengesloten is daarmee onderbelicht. Als kijker kom je eigenlijk niks te weten over hoe zij zijn geworden tot wie ze zijn en hoe zij omgaan met de worsteling. Toch is het ook wel begrijpelijk, want dat past niet helemaal in de feelgood-film die The Greatest Showman is. Anders hadden de makers er ook wel voor gekozen om P.T. Barnum niet alleen van zijn jofele kant te tonen.

Een ander puntje van kritiek is dat alle muziek voorzien is van autotune. Het klinkt daardoor helemaal niet alsof ze in de film daadwerkelijk zingen. De monden en gezichten lijken ook af en toe helemaal niet te kloppen met de muziek. Eigenlijk is alle muziek heel krachtig, het zijn overwegend power ballads. Begrijp het niet verkeerd, de muziek is heel erg mooi, maar het lijkt het grootste deel van de tijd niet helemaal aan te sluiten bij wat je ziet – zeker niet op de momenten dat de acteurs druk aan het dansen en aan het zingen tegelijk zijn. Voordeel is wel dat de muziek nu één op één op Spotify gezet kon worden, dus je kan nu nog eens lekker nagenieten van alle muziek.

Ondanks twee punten van kritiek is het wel een heel erg vermakelijke film. Met zijn 105 minuten duurt het eigenlijk ook niks te lang. Het tempo zit er goed in en aantal muzieknummers in de film is goed afgepast: niet elke willekeurige zin wordt ineens gezongen omdat het een musical is, maar dialogen worden voldoende afgewisseld met nummers die tekstueel goed bij het verhaal passen. Zo’n 40 minuten van de speelduur wordt in beslag genomen door de songs. Voor je het weet is de film afgelopen en blijf je niet met een bittere nasmaak achter omdat het einde inkakt met overdreven zoetsappigheid. Integendeel, de film blijft redelijk constant.

First Man (DVD)
Over het indrukwekkende verhaal van Neil Armstrong

€13,49
Op voorraad. Voor 12:00 uur besteld, morgen in huis