Recensie: The Happytime Murders

Sesamstraat voor volwassenen

In een wereld waarin poppen en mensen samenleven, zijn het de poppen die het onderspit delven. Phil Phillips was de eerste pop die het tot rechercheur schopte, maar door een incident moest hij zijn politiepenning inleveren. Werkzaam als privédetective blijft hij toch een speurneus. Als er in korte tijd twee poppen worden vermoord, wordt Phil gevraagd om samen te werken met Connie Edwards, zijn voormalige partner. Door alles wat er gebeurt is, kunnen ze elkaar eigenlijk niet meer zien of luchten.

The Happytime Murders is geregisseerd door Brian Henson, die als producer en regisseur al aan veel Muppets-films en -series heeft meegewerkt. Dat hij uiteindelijk de touwtjes in handen heeft bij deze film, is dus niet zo gek. Hij levert daarmee ook een prima film af. Eentje die lekker wegkijkt, met vlagen ontzettend grappig is en afgelopen is voordat je het in de gaten hebt. Er zijn zeker wel problemen met het script, maar het belangrijkste is dat de film op geen moment begint te vervelen.

Mensen en poppen

Melissa McCarthy is na een jaar afwezigheid op het witte doek weer terug. Zij speelt de rol van Connie Edwards. Helaas is Edwards een oppervlakkig personage: ze is niet erg uitgesproken, heeft niet echt een achtergrondverhaal en de humor zit vooral in het grofgebekt zijn. Vooral dat laatste komt vaak terug in Melissa McCarthy’s haar rol in de film, maar dit keer komt het niet lekker uit de verf. Haar personage is niet onderscheidend genoeg. Dat maakt dat The Happytime Murders zeker niet zo’n indruk maakt als andere Melissa McCarthy-films zoals The Heat en Spy.

De stem van Phil Phillips wordt ingesproken door Bill Barretta. Hij is vooral actief als stemacteur en is onder andere de man achter Muppet-personage Pepe the King Prawn. Andere rollen komen van onder andere Maya Rudolph, Elizabeth Banks en Leslie David Baker. Maya Rudolphs speelt de secretaresse van Phil Phillips: ontzettend popperig, maar met een goed hart. Veel screentime heeft ze niet, maar ze zorgt wel voor een aantal van de grappigste scènes.

Puberaal

De humor is behoorlijk puberaal en het moet je maar net liggen. Grappen over schaamhaar, drugs en een breed scala aan seksuele handelingen voeren de boventoon. Het feit dat daarbij poppen zijn betrokken voegt eigenlijk weinig toe. De meeste poppen zien er heel vreemd (en daarmee grappig) uit, maar echt grappen zijn er niet echt. Bijna alles wat de poppen zeggen, zou ook door een mens gezegd kunnen worden. Wat dat betreft is het concept van deze film niet goed benieuwd.

Van korte duur

De film duurt anderhalf uur en meestal is dat lang genoeg, maar in dit geval is dat eigenlijk aan de korte kant. Voor je het in de gaten hebt, is de film afgelopen en blijf je achter met een ‘is dit het?’-gevoel. Ondanks dat er genoeg aan deze film op te merken valt, is het zeker vermakelijk. De trailer is representatief en aan de hand van de trailer kun je prima beoordelen of je de film wel of niet wilt zien in de bioscoop.