Recensie The Lady in the Van

Samenvatting
Britser dan dit wordt het niet: sober, humoristisch, zachtaardig, een tikkeltje ongemakkelijk, maar om van te houden. Licht en luchtig met een filosofisch randje. Geen schaterlach of tranen met tuiten, maar wel een glimlach en een brok in de keel.
6.5

Deze film is gebaseerd op het gelijknamige theaterstuk ‘The Lady in the Van’ geschreven door Alan Bennett. Met zijn vrolijke poster en de tekst ‘A MOSTLY TRUE STORY’, weet de film direct interesse op te wekken. De film is een autobiografisch verhaal over de vriendschap tussen schrijver Alan Bennett (gespeeld door Alex Jennings) en de oude, eigenwijze Miss Shephard (gespeeld door Maggie Smith). Miss Shephard parkeert haar busje op de oprit van Alan Bennett en blijft daar, per ongeluk, 15 jaar staan. Een bijzondere band tussen de twee ontwikkelt.

Maggie Smith speelde in het toneelstuk ook al de rol van de mevrouw in het busje, en doet dit voor de film nog eens over. En hoe. Ze weet een chagrijnige, irritante, mopperige, oude vrouw neer te zetten, waar je stiekem toch een klein beetje van gaat houden. Af en toe zie je een sprankje in haar ogen of een lach rond haar lippen, waardoor ze heel lief wordt. Ze behoudt ook haar humor en weet met haar droge opmerkingen ook menigmaal de kijker aan het lachen te brengen. Als hoofdpersonage is ze een bijzonder figuur, omdat ze eigenlijk zo vreselijk vervelend is en je als kijker geen idee hebt wat haar motivatie is. Je wacht eigenlijk de hele film op het antwoord op de vraag: wie is Miss Shephard eigenlijk?!

maxresdefault

De tegenspeler van Maggie Smith is Alex Jennings. Ondanks dat de film vernoemd is naar the lady, weet Alex Jennings een minstens net zo interessant personage neer te zetten in de vorm van Alan Bennett. Het interessante aan deze film is dat het een autobiografische film is over de schrijver van het toneelstuk. Dit wordt in de film vormgegeven door Alan Bennett twee personen te laten zijn: één schrijvend persoon en één levend persoon. Het levende persoon komt thuis, terwijl de schrijver nog achter zijn bureau zit te schrijven wat er die dag is gebeurd. Dat maakt het geheel soms wat verwarrend, maar daarbij ook wel extra interessant. De dialoog tussen de twee Bennetts maken van hem een complex personage. Terwijl de schrijver het Alan kwalijk lijkt te nemen dat hij ‘niet genoeg leeft’, weigert hij om te schrijven over de bijzondere Miss Shephard die in zijn voortuin verblijft.

En zo ontwikkelen zich interessante relaties, tussen zowel Alan als Miss Shephard, als tussen de twee persoonlijkheden van Alan Bennett. De film is heerlijk Brits en barst van de mooie quotes en citaten. De humor is subtiel, net als het drama. Er is niks overdrevens aan, wat heerlijk rustgevend is om naar te kijken ter afwisseling van de vele blockbusters. De muziek en cinematografie zijn net zo sober, maar daardoor fascinerend en innemend. Het regenachtige en grijze Londen worden opgevrolijkt door het fel gele busje van Miss Shephard. Het verhaal is origineel, onverwachts en vervalt niet in clichés of stereotypes, wat de film een verademing maakt om naar te kijken.

THE LADY IN THE VAN

Toch kan er ook gesteld worden dat er zeker wel een diepere laag in deze film zit. Sowieso de persoonlijkheden van Alan Bennett zijn denkvoer voor dagen. De film zit op zijn eigen metaniveau en vertelt het verhaal van zijn eigen ontstaan, wat best een interessant gegeven is. Ook als je op deze manier naar de twee persoonlijkheden van Alex Bennett gaat kijken, geeft dat interessante filosofische gedachtegangen. Het verhaal is eigenlijk een raamvertelling van zichzelf en vertelt zijn eigen ontstaansgeschiedenis. Dit wordt nog meer benadrukt in de laatste scène, waar een klein rolletje is weggelegd voor de échte Alan Bennett (die overigens meewerkte aan de screenplay van de film).

Ook thematisch gezien kan de film interessante gespreksstof opleveren. Miss Shephard is ontzettend arm, heeft geen dak boven haar hoofd en leeft in een busje op andermans oprit. Mensen vinden haar maar vies en raar, ze stinkt, ze is gek en ze is oud. Miss Shephard is als je het goed bekijkt ontzettend eenzaam, hoewel ze dapper probeert te doen alsof dat haar niet uitmaakt. Alan Bennett helpt haar, maar probeert tegelijkertijd een soort veilige afstand van haar te bewaren. Ook Alan worstelt op zijn manier met eenzaamheid, hij is zelf een van zijn weinige gesprekspartners. De film kan op deze manier basis vormen voor discussies over hoe om te gaan met mensen die het iets minder goed voor elkaar hebben, een thema dat zeker tijdens de vluchtelingencrisis best relevant kan zijn. Iedereen heeft een eigen achter, een eigen verhaal. En wellicht dat het bieden van hulp ook jouw eigen leven kan verrijken.

ladyinthevan

Ook zonder deze diepere laag kijkt deze film lekker weg. Hij biedt geen schaterlach en ook geen tranen met tuiten, maar toch zeker wel een glimlach en een brok in de keel. Op de DVD zijn bovendien allerlei toffe extra’s te vinden, met making-offs en gesprekken met Maggie Smith. Deze film is eigenlijk best perfect voor deze zomer; als je iets lichts en luchtigs wilt maar niet naar buiten kunt omdat het regent, dan zet je deze film op!

Geschreven door
Maren is een 23-jarige studente Mediawetenschappen. Zoals elke vrouw van deze leeftijd is ze vooral gek op romantische komedies in haar vrije tijd. Af en toe een intellectueel hoogstandje kan ze echter af heus ook wel waarderen en historische klassiekers behoren tot één van haar fascinaties. Met horrorfilms hoef je echter dan weer níet aan te komen zetten, want dan kan Maren haar nachtrust vaarwel zeggen.

Wat is jouw mening?

0 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.