Verborgen wereld
Het is kerstavond als Clara’s vader haar een bijzonder kado overhandigt. Het is een geschenk van haar inmiddels overleden moeder. Het is een zilverkleurig ei met een slot. Hoewel Clara erg slim, technisch en natuurkundig is, kan ze het slot onmogelijk kraken. ’s Avonds vertrekt het gezin naar het huis van peetvader Drosselmeyer voor het grote, traditionele kerstfeest. Voor elke gast is een meterslang touw door het huis gespannen, met aan het eind een persoonlijk kerstcadeau. Als Clara haar koord volgt, loopt ze door een donkere gang zo een andere wereld in.
Aan het eind van het touw vindt ze de sleutel waarmee ze het ei kan openen. Als die sleutel net voor haar neus wordt weggegrist door een muis, begint haar grootse avontuur in de vreemde, onbekende wereld. Als snel ontdekt ze dat er vier regio’s zijn en dat er oorlog is, waarin zij een sleutelfiguur is. Het land van sneeuwvlokken, Het land van bloemen en Het land van zoetigheid voeren een strijd tegen Het vierde rijk, waarin Mother Ginger regeert met harde hand. Kan Clara de rust weer terugbrengen in de vier rijken, met de hulp van Sugar Plum Fairy en alle andere excentriekelingen die ze tegenkomt tijdens haar reis?
Sprookje in een nieuwe jas
Deze film is gebaseerd op het sprookje De Notenkraker en de Muizenkoning uit 1816. In 1892 vond de première plaats van het balletstuk De Notenkraker, dat nog altijd erg bekend is. In de tijd die volgde is De Notenkraker vaak inspiratie geweest voor verschillende verhalen, films en andere vormen van amusement. Disney komt nu met een film die is gebaseerd op dat verhaal. Daarmee is The Nutcracker and the Four Realms vergelijkbaar met bijvoorbeeld Alice in Wonderland, Maleficent en Snow White and the Huntsman. Wel is deze film een stuk minder grimmig dan de vergelijkbare voorbeelden.
De overeenkomst tussen deze film en de andere voorbeelden is dus vooral de opzet: echte mensen in een sprookjesachtige wereld. Daarin is Disney ook deze keer zeer goed geslaagd. Alles ziet er levensecht en geloofwaardig uit. Van een geanimeerde muis waarvan je de haartjes ziet bewegen in de wind, tot de interactie die de acteurs hebben met de geanimeerde personages. Dat soort dingen lijken eigenlijk inmiddels vanzelfsprekend bij een Disneyfilm, maar toch is het dat niet. Dat maakt namelijk dat je als kijker helemaal mee kunt gaan in de sprookjesachtige wereld – wat dus het geval is met deze film.
(On)ervaren castleden
Mackenzie Foy vertolkt de rol van Clara. Je kunt haar kennen van de The Twilight Saga: Breaking Dawn-films. Ze heeft enkele andere kleine rollen gespeeld, maar dit is de eerste grote rol voor deze achttienjarige actrice. Die speelt ze meer dan prima, want het gros van de tijd speelt ze erg natuurlijk en overtuigend. Echter zijn er wel een aantal momenten waarbij je merkt dat ze een emotie speelt, waardoor het soms net niet helemaal lekker uit de verf komt. Gelukkig is dat over het algemeen verwaarloosbaar en is het vooral knap hoe de onervaren Mackenzie Foy haar rol vertolkt.
Een van de hoofdrollen wordt gespeeld door Keira Knightley, bekend van onder andere de Pirates of the Caribbean-films, The Imitation Game en Pride & Prejudice. Met haar rollen in die laatste twee films verdiende ze een Oscarnominatie. Oscarwaardig zal haar rol als Sugar Plum Fairy niet zijn, maar aanstekelijk is het zeker. Met haar hoge stem en gegiechel is ze wel mierzoet, maar dat past prima bij het personage. Wat verwacht je anders van de baas van Het land van zoetigheid. Er staan nog een aantal andere bekende namen op de castlijst, waaronder Morgan Freeman. Helaas draagt zijn personage weinig bij en daar had zeker meer in kunnen zitten.
Oppervlakkig
Klein minpuntje is wel dat de The Nutcracker and the Four Realms niet echt iets verrassends doet. Het verhaal is vrij standaard en je weet aan het begin eigenlijk al hoe het gaat eindigen. Enerzijds is het jammer dat de film niet meer weet te verrassen, maar anderzijds doet de film daarmee eigenlijk ook vrij weinig verkeerd. De ontwikkelingen die de personages doormaken zijn minimaal en dat is eigenlijk het grootste gebrek. Daardoor blijven de personages oppervlakkig en mist het net dat beetje extra wat deze film naar een hoger niveau had kunnen brengen.