Op een afgelegen eiland wonen Balor en Aislin. Balor is een autoritaire pastoor die streng de leiding houdt over de religieuze gemeenschap op het eiland. Zijn vrouw, Aislin, werkt op het land. Hun huwelijk is liefdeloos en Balor is een man die problemen heeft met drank en woede. Op het moment dat Balor net zijn agressie op Aislin aan het uiten is, stopt er een auto voor de deur en stapt Fionn uit. Fionn is een zondaar van het vaste land, naar Balor en Aislin gestuurd om daar te boeten voor zijn zonden en weer een goede Christen te worden. Een silent storm is precies wat volgt, een poëtische, boeiende stilte waarin de personages worstelen met zichzelf en elkaar.
Het plot is weinig vernieuwend of spannend, zelfs enigszins voorspelbaar. Je neemt een liefdeloos, gewelddadig huwelijk en voegt er een nieuwe man aan toe. Vanzelfsprekend worden de nieuwe man en de vrouw verliefd op elkaar. Ook zijn er andere duidelijke minpunten aan de film. Er wordt irritant veel gebruik gemaakt van fade-outs op momenten dat deze techniek maar weinig toevoegt. Ook de accenten van de twee hoofdpersonages, Balor (Damian Lewis) en Aislin (Andrea Riseborough), zijn storend in hun onherkenbaarheid. Op het DVD-hoesje lezen we dat het eiland Schots is, maar de accenten zijn maar moeilijk te plaatsen. Het klinkt niet echt Schots en je merkt duidelijk dat de acteurs teveel hun best moeten doen om op deze manier te praten. Alleen Fionn (Ross Anderson) lijkt op een natuurlijke manier te praten. Logisch, Anderson is de enige echte Schot in de hele cast.
En ondanks deze paar irritante aspecten, weet de film tóch te boeien. Het is deels de mise-en-scène en de cinematografie. Het weidse, grijze eiland wordt prachtig in beeld gebracht. De leegte is adembenemend en de grijsheid van het eiland geeft heel de film een poëtisch beklemmende sfeer. De eenvoudige outfits, het exterieur van het huis en de algehele sobere sfeer maken dat de stilte en het zwijgen van de personages pijnlijk voelbaar wordt. De eenzaamheid van de personages wordt benadrukt door de ruimte om hun heen en het feit dat ze zelden samen in beeld worden gebracht. De afstand tussen de personages is niet alleen zichtbaar, maar daardoor ook voelbaar.
Combineer deze kale stilte met de stormachtige relaties tussen de personages, en je snapt perfect waarom gekozen is voor de titel The Silent Storm. De personages worstelen met elkaar en met zichzelf. Hoewel we maar weinig van de achtergrond van de personages te weten komen, weten de drie acteurs met hun expressieve gezichten een hoop te vertellen en te laten zien. Via close-ups kom je dan toch heel dicht bij de personages en weten ze begrip op te wekken. Er heerst zoveel tragiek om alle personages, dat zelfs de narcistische Balor een bepaalde vorm van empathie op weet te wekken. Zijn gedrag is absoluut weerzinwekkend en hij is dan ook geen sympathiek personage, maar toch is zijn personage rond en goed gemotiveerd. Het is interessant om zijn personage verder te analyseren in Bijbels thema. Zo sleept hij op een bepaald punt in de film een bank op zijn rug over het strand, gelijkenis vertonend met het kruis dat Jezus op zijn rug moest dragen. Ook lijkt zijn lijden terwijl hij juist probeert heel goed zijn geloof uit te oefenen een interessant onderwerp. Ook de perfecte gelovige wordt blijkbaar gestraft, wat voor Balor reden wordt om zich nog dieper in zijn geloof te storten.
De film wordt op sommige punten enigszins langdradig. Omdat de film het voornamelijk moet hebben van de emotionele en tragische laag, loopt de film op sommige punten een beetje vast. Op sommige punten heb je als kijker daardoor het gevoel; ja, nu weten we het wel. De tragiek is oneindig en laat de kijker daarin ook wel een beetje in een sombere stemming. Wellicht had de film korter, pakkender en boeiender gekund.
Kortom, er zijn een aantal op- en aanmerkingen bij deze film, maar toch weet de film op een mysterieuze manier te boeien en te fascineren. Er zit een dusdanig emotionele, stille sfeer in deze film dat je als kijker geraakt wordt door de tragiek van de personages. De titel past perfect bij het soort film en het gevoel dat de kijker erbij krijgt. Een stille maar hevige emotionele storm.
