Philippe Petit ziet op acht-jarige leeftijd voor het eerst in zijn leven koorddansers, wanneer hij op illegale wijze het circus binnendringt. Philippe heeft sowieso wel een aanleg voor dergelijke artistieke zaken en hij kan niet wachten om het zelf te proberen. Hij spant dan ook al snel een touw tussen een tweetal bomen en doet dat eerst met meerdere naast elkaar. Steeds sneuvelt er één meer, tot hij uiteindelijk op een enkel touw kan lopen. Jaren later verdient Philippe al geld in Parijs met zijn kunsten, zijn ouderlijk huis heeft hij na bonje met zijn vader verlaten. Wanneer hij een afbeelding ziet staan van de op dat moment nog in aanbouw zijnde World Trade Center torens in New York, weet hij wat zijn droom is: hij zal zijn kabel spannen tussen de twee torens van het World Trade Center en daar zijn optreden verzorgen.
Wie het verhaal leest van The Walk zou kunnen denken dat dit een saaie film zou worden en zal daarin nog verrast worden. Want waar je zou denken dat de film alleen maar over het koorddansen gaat, in het Engels Wire Walk (vandaar de titel), is het moment op het koord uiteindelijk relatief kort. De rest van de tijd gaat op aan het uitdenken en plannen van deze ‘coup’ zoals Philippe, een rol van Joseph Gordon-Levitt het zelf noemt. Want dat Philippe dit niet alleen kan doen, dat mag natuurlijk duidelijk zijn. De eerste hulp die hij vindt is van een jongedame genaamd Annie Allix, gespeeld door Charlotte Le Bon, die zelf ook als straatartieste werkt in Parijs. Ze wordt tevens zijn vriendin en zoals hij zegt, medeplichtige.
Andere hulp die hij krijgt is van de door Ben Kingsley gespeelde Papa Rudy. Deze Papa Rudy is de circusartiest door wie de hele liefde voor het koorddansen is ontstaan bij Philippe. Kingsley is prima op zijn plek ook al is zijn rol niet bijster groot. Het mag gezegd worden, Joseph Gordon-Levitt zet Philippe Petit uitmuntend neer. Hij heeft dan ook nauw samengewerkt met de beste man. In een week tijd leerde Joseph de basis van het koorddansen en ook de Franse taal maakte hij zich eigen, om een zo goed mogelijk Parijs accent na te kunnen doen. Hiervoor oefende hij dan weer veel met Charlotte Le Bon.
De regie van The Walk is in handen van Robert Zemeckis, die er in slaagt om humor en spanning op een geweldige manier samen te laten komen, waardoor je je als kijker niet hoeft te vervelen. Hij brengt het verhaal haast op documentaire-achtige wijze, door Philippe Petit regelmatig uitleg te laten geven over wat er allemaal staat te gebeuren. Deze doet dat overigens vanaf het Vrijheidsbeeld.
Een voorbeeld van de humor in de film is toch wel wanneer Philippe Petit, als een ware vermommingsartiest iedere dag opnieuw op onderzoek uit gaat bij het World Trade Center. Alles zal hij te weten komen over deze illustere torens voordat hij zijn plan ten uitvoer kan brengen. Er gaat van alles mis in de aanloop er naartoe en zijn medeplichtigen zijn vaak net even wat minder intelligent wat ook vaak weer hilarische momenten oplevert.
Zoals reeds gezegd heeft Philippe Petit daadwerkelijk meegeholpen met het maken van deze film en dat zorgt er toch voor dat je als kijker net even een wat beter beeld krijgt van wat er nu echt is gebeurd. Zijn oversteek van de Twin Towers is dan wel zijn meest besproken oversteek, het is zeker niet de enige. Hij stak in 1986 bijvoorbeeld de Niagara watervallen over. Ook heeft hij voor de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie een draad gespannen vanaf de Place du Trocadéro naar het tweede niveau van de Eiffeltoren.
