Recensie: The Wave (Bølgen)

Geoloog Kristian werkt al jaren bij het waarschuwingscentrum van Geiranger. De belangrijkste berg die ze in de gaten moeten houden lijkt echter stabiel en hij heeft een baan aangeboden gekregen bij een oliebedrijf. Precies op het moment dat hij en zijn familie willen verhuizen lijkt de berg opeens activiteiten te vertonen. Terwijl het toeristenseizoen op een hoogtepunt is dreigt de berg in de fjord te storten, wat een tsunami van wel 80 meter hoog kan veroorzaken. Ziet Kristian spoken? Of is het tijd om alarm te slaan?

The Wave was de Noorse inzending voor de Academy Award voor de beste niet-Engelstalige film, maar werd niet genomineerd. De formule voor een rampenfilm is dan ook natuurlijk al lang en breed bekend en al tot in den treuren uitgewerkt in Hollywood. Er is een geoloog die iedereen waarschuwt voor het naderende gevaar, er zijn de mensen die daar natuurlijk niets van geloven, er is een vrouw die haar kinderen probeert te beschermen, en er is natuurlijk een enorme ramp op komst die heel wat doden gaat veroorzaken. Ook The Wave houdt trouw deze formule aan, maar weet daar wonder boven wonder een erg spannende film van te maken die je naar het puntje van je stoel weet te brengen.

Dat ze in Scandinavië goede detectiveseries kunnen maken en uitstekende thrillers kunnen schrijven wisten we al. Maar dat ze ook nog zulke spannende films kunnen maken is iets nieuws. De Noorse regisseur Roar Uthaug (die ook de aankomende Tomb Raider reboot gaat regisseren) laat met deze film zien dat hij uitstekend weet wat hij doet. En ook de cast laat een prima staaltje werk zien. De hoofdrol wordt vertolkt door Kristoffer Joner, die je misschien kent van The Revenant, en hij doet dit uitstekend. Verder zien we nog de voor Nederland minder bekende Ane Dahl Torp, Jonas Hoff Oftebro, Edith Haagenrud-Sande en Fridtjov Såheim.

Zoals we het ook vaak zien in de Scandinavische thrillers op papier, bouwt het verhaal zich rustig op. We krijgen eerst alle tijd om de personages te leren kennen en het naderende onheil aan te zien komen. Voor sommigen lijkt het misschien een saai begin, voor anderen is het de opbouw naar wat komen gaat. We maken kennis met Kristian, zijn vrouw, puberzoon en dochtertje. We zien hem op zijn laatste dag op werk, midden in de verhuizing en onderweg naar de boot om daadwerkelijk te vertrekken. Ondertussen zien we toeristen aankomen in het Geiranger hotel waar Kristians vrouw Idun werkt en zien we dat de sensoren in de beroemde, gevaarlijke bergwand opeens ophouden met werken.

Op het moment dat de bergwand daadwerkelijk begint af te brokkelen zit Kristian met zijn dochter thuis, is zijn vrouw aan het werk in het hotel, waar hun zoon op dat moment ook verblijft, en hangen twee medewerkers van het waarschuwingscentrum aan de bergwand om deze te onderzoeken. Het alarm wordt in werking gesteld en vanaf dat moment heeft iedereen nog maar 10 minuten om te zorgen dat ze 80 meter boven zeeniveau komen. Complete paniek breekt uit en de wegen raken geblokkeerd. De golf slaat genadeloos toe en verwoest heel Geiranger en neemt vele levens. En dan begint de zoektocht van Kristian naar zijn familie, hebben zij de golf overleefd?

Hoewel de spanning enorm is tijdens het komen van de golf, is ook het hele stuk daarna nog erg boeiend en intens. En hoewel het niet de special effecten zijn die we van Hollywood gewend zijn, is het ook meer het drama, de realiteit en de intensiteit die de film spannend houden. Het dorp overspoeld met water, wrakstukken, drijvende lijken en vuurtjes; het voelt allemaal erg realistisch en angstaanjagend aan. En om het dan nog helemaal af te maken voeren alle acteurs zelf hun eigen stunts uit. Het omrollen in de auto, het hangen aan de berg, het onderwaterzwemmen, alles is geoefend en uitgevoerd door de acteurs die het daadwerkelijk spelen.