In de Zuid-Koreaanse stad Seoul stappen Sok-woo en zijn dochter Soo-Ahn aan boord van de hogesnelheidstrein richting Busan. Net voordat ze vertrekken breekt er een zombievirus uit en een van de besmette mensen weet ongezien in de trein te komen. Vanaf dan veranderen steeds meer treinreizigers in zombies en een select gezelschap probeert uit handen te blijven van de agressieve geïnfecteerde reizigers. De passagiers kunnen geen kant op en vechten voor hun leven.
Deze film is geschreven en geregisseerd door Sang-ho Yeon. Hoewel Train to Busan een op zichzelf staande film lijkt, is het toch een vervolg op een andere film van deze regisseur: Seoul Station, een geanimeerde horrorfilm. Een echte connectie is er verder niet, behalve dat het dezelfde zombieplaag betreft en dat beide films beginnen bij het treinstation van Seoul. Een speelfilm is natuurlijk hele andere koek dan een animatiefilm, maar Sang-ho Yeon weet wel echt een hele vermakelijke, verrassende film neer te zetten.
De verrassing is vooral groot omdat het begin van de film wel heel erg goedkoop en slecht aanvoelt, lachwekkend zelfs. Dikke pech voor de filmbezoekers die binnen het kwartier al besluiten om de zaal te verlaten, want al heel snel verandert een ogenschijnlijk ondermaatse film in een spannende, actievolle zombiefilm. Het is alleen wel heel vreemd dat het begin van de film zo ontzettend misplaatst is. Als de trein eenmaal het station in Seoul verlaten heeft en er meer personages worden geïntroduceerd, begint de film steeds meer te boeien. Niet veel later begin je mee te leven met de hoofdpersonen en hoop je op een goed einde voor hen.
Een van de belangrijkste aspecten die de film erg spannend maken, is het feit dat de zombies razendsnel zijn. Geen trage levende doden, zoals zombies doorgaans worden geportretteerd. Een hele belangrijke keuze die deze film maakt tot wat het is. Slim zijn de zombies niet, maar met hun slechte zicht en goed gehoor zijn ze wel extra onberekenbaar. De scènes waarin de vluchtende treinreizigers gebruik maken van die wetenschap brengen je naar het puntje van je stoel. Overigens zijn niet alleen de zombies altijd het gevaar, want sommige lotgenoten maken het elkaar moeilijker dan nodig. Dat is wel een klein minpuntje, want ergens naar de eerste helft creëert dat een behoorlijk ongeloofwaardige plotwending. Al doet de film het qua plotwendingen opvallend goed. Het verloop en de afloop van deze film is niet voorspelbaar.
Voor de cast zijn een aantal acteurs gekozen met een behoorlijke cv in eigen land. Geen bekende gezichten voor ons westerlingen, maar dat maakt het juist extra makkelijk om de acteurs te geloven, zonder associaties te maken met andere films. Vader en dochter worden gespeeld door respectievelijk Yoo Gong en Soo-an Kim. Een aantal andere belangrijk rollen zijn die van een zwangere vrouw en haar man, een aantal scholieren en een dakloze. Een bont gezelschap dat door de benauwende gebeurtenis samenkomt. Iedereen acteert prima en er valt eigenlijk niets noemenswaardigs op te merken over de castleden.
Met bijna twee duur is Train to Busan wel een beetje aan de lange kant en richting het einde voelt het wat langdradig. Het vluchten voor de zombies lijkt op een gegeven moment wel eindeloos te duren en op het moment dat de trein tot stilstand komt, lijkt het einde in zicht. Lijkt, want ook daarna zijn de overlevenden nog niet lang niet veilig. Toch weet het ook nog wel genoeg te boeien, want de vraag blijft: wie overleven de zombieplaag? Het levert in ieder geval een aantal verrassende momenten en een gevoel van verontwaardiging op. Het einde is in ieder geval heel erg sterk en dat maakt dat je de bioscoop ongetwijfeld met een goed gevoel zult verlaten na het zien van deze film.
