Een duivelsspelletje Doen, durf of de waarheid.
Een vriendengroep gaat samen op vakantie naar Mexico. Een van de meiden ontmoet een jongen aan de bar, die haar en haar vrienden meeneemt naar een verlaten kerk. Met de benodigde drank kunnen ze daar de rest van nacht feesten voor ze de volgende dag weer terugkeren naar huis. Daar besluiten ze ‘Truth or Dare’ te spelen. Tot het spelletje een onverwachte wending neemt als de gastheer tegen de vrienden zegt dat het spel vervloekt is. Het spel zal hen achtervolgen naar huis en verplichten om mee te spelen. Wie weigert, liegt of iets niet durft doen, zal sterven.
De film is geregisseerd door Jeff Wadlow, die eerder verantwoordelijk was voor ondere andere de films Kick-Ass 2 en Cry Wolf. Truth or Dare is zijn vijfde speelfilm. Op het blu-ray doosje prijkt de zin ‘van de producers van van Happy Death Day en Get Out’, maar dat zegt niks. Films uitgegeven door Blumhouse wisselen van ‘om te huilen zo slecht’ tot ‘spannend van begin tot eind’, en deze film valt daar ergens tussenin. De film is niet onkijkbaar, maar ook zeker niet spannend. Het is jammer dat de film zich op deze manier plaatst in een rijtje met wel goede films. De regisseur die de stempel drukt en niet de producer.
Een inconsistent en inspiratieloos verhaal
Het idee van deze film klinkt op zich wel aardig. Een vervloekt spelletje Truth or Dare, waarbij iedereen om het leven komt die niet kiest, niet de waarheid spreekt of de uitdaging niet durft uit te voeren. Echter draait deze film dat concept volledig de nek om door af te wijken van de spelregels. Ten eerste worden er halverwege de film nieuwe regels bij verzonnen (twee keer truth, een keer dare). Ten tweede gebeuren er steeds dingen niet kunnen volgens de regels. De dood zou onverbiddelijk moeten zijn, maar de dood lijkt zich vooral druk te maken om de regels van een matige horrorfilm.
Daarnaast zou het spelletje Truth or Dare normaliter een eeuwigheid doorgaan, omdat je vooral jezelf voor gek zet of in gevaar brengt. Als de dood het alternatief is, is toch geen waarheid of uitdaging te erg om niet uit te voeren? Echter, in deze film zijn de uitdagingen er vooral op gericht om anderen kwaad te doen en vaak zelfs te vermoorden. Dat nog op een bijzonder ongeïnspireerde manier ook. De morele dilemma’s komen totaal niet uit de verf door de inhoudsloze personages. Daarmee kan de film niet spannend worden. Het kan je als kijker niks interesseren of de ene speler de ander neer moet schieten.
Stompzinnig eind
De film moet duidelijk naar een punt toe werken, dus op een gegeven moment is de uitdaging zelfs iets in de trant van ‘spreek de waarheid over…’, terwijl een personage bewust kiest voor een uitdaging om maar niet de waarheid te hoeven vertellen. Het einde is erg slecht en ongeloofwaardig. De overgebleven personages proberen de dood te slim af te zijn, maar het wordt helemaal niet duidelijk hoe dat mogelijk is. Zeker niet met een spel dat in het begin een aantal duidelijke regels geeft. Daarom is het einde eentje waarmee er een oneindig aantal vervolgfilms gemaakt kan worden.
Vlakke personages
De cast bestaat uit onder andere Lucy Hale (Pretty Little Liars), Tyler Posey (Teen Wolf) en Violett Beane (The Flash). Het acteerwerk is wel aardig, maar heel erg vlak. Het script laat dan ook weinig ruimte voor enige karakterontwikkelingen of uiting van oprechte emotie. Bovendien is er geen chemie tussen de verschillende personages, wat maakt dat het je als kijker niks kan schelen welk lot de personages ondergaan. Het enige positieve is eigenlijk dat geen van de personages zo vervelend is dat je niet kan wachten totdat het doek voor ze valt.
