Wanneer haar echtgenoot overleden is, heeft Sarah Winchester feitelijk nog maar één doel: het verbouwen van haar woning. We hebben het hier niet over een kleine verbouwing: hij duurde namelijk achtendertig jaar! De verbouwing stopte zelfs pas bij haar overlijden. Ze deed dit niet zonder reden overigens, want volgens Sarah was het huis bezeten door de geesten van overledenen door toedoen van Winchester geweren. De film concentreert zich op een moment waar de verbouwing reeds twintig jaar in volle gang is. Deze langdurige verbouwing laat aandeelhouders van het Winchester bedrijf twijfelen of de weduwe wel geschikt is als grootaandeelhouder. Psychiater Eric Price krijgt de taak op zich om te polsen hoe het gesteld is met de psychische gezondheid van deze dame.
Mocht je denken dat dit verhaal ronduit belachelijk klinkt, dan zullen er niet veel mensen zijn die dat tegenspreken, totdat je hoort dat het bewuste huis waar het in deze film over gaat daadwerkelijk bestaat. Het huis in kwestie is te zien in Californië en heet tegenwoordig het Winchester Mystery House. Het is een enorme toeristische attractie geworden met zijn zeven verdiepingen, honderdzestig kamers, vijftig open haarden, zeventien schoorstenen en het totale gebrek aan structuur. Ideale plek toch, als je een geest bent met nog onafgemaakte zaken?
Winchester is een vrij klassieke spookvertelling, te vergelijken met films als 1408, waarin een buitenstaander ergens naar binnen wordt gehaald om op een rationale manier te bewijzen dat er niets vreemds aan de gang is. In dit geval is het Eric Price die moet bewijzen dat de weduwe Winchester gewoon niet meer geestelijk in staat is om het Winchester imperium te lijden. Het zou echter niet klassiek zijn, als onze psychiater zelf niet ook met diverse geheimen worstelt, zoals het feit dat hij aan laudanum verslaafd is. Vroeger gebruikte men dit tinctuur van opium als geneesmiddel. Het bevat onder andere morfine en codeïne.
Uiteraard is de trekpleister in deze film het huis. Doordat de weduwe totaal geen bouwplan had, is het hele ontstane huis een rommeltje van jewelste geworden. In de film zou het fijn zijn geweest om hier wat meer van te zien te krijgen. Er zijn uiteraard wel een paar momenten waar het huis wordt benut, maar die zijn te zeldzaam. Toch zijn die momenten waarop het huis wel wordt ingezet genoeg om te zorgen voor een zeer prettige twintigste eeuwse atmosfeer en aankleding.
Sommige horrorfilms zorgen voor langdurige momenten van onderhuidse spanning. Winchester valt echter in de andere categorie, namelijk die van jumpscares. Ze zijn wat meer voorspelbaar en moeten zorgen voor de plotselinge schrikmomenten. Ze werken vaak ook goed, maar de wat meer doorgewinterde horrorkijker ziet ze vaak al van ver aankomen. Gelukkig zitten er in Winchester wel een aantal goed getimede jumpscares bij.
Horrorfilms worden zelden voorzien van een echt goede cast, maar met Hellen Mirren die in de huid kruipt van Sarah Winchester en Jason Clarke die de rol van psychiater Eric Price speelt, krijgen we bij Winchester eindelijk eens een sterk duo. Dat is te merken, want de film wordt echt gedragen door de acteurs. Waar veel horrorfilms ten onder gaan door een plot waar de acteurs werkelijk niets mee kunnen, hebben we hier een plot gebaseerd op een daadwerkelijk bestaand huis, dat natuurlijk meer tot de verbeelding spreekt, en met acteurs die dat plot ook kunnen brengen.
