Maria Rossi krijgt een vreselijke mededeling van haar arts: ze is doodziek en zal niet lang meer te leven hebben. Ze wil dit voor zichzelf houden en vertelt zelfs niets aan man Max, met wie ze samen een familierestaurant runt. Haar ziekte mag de feestelijkheden van het aankomende jubileum niet overschaduwen. Alsof dat nog niet erg genoeg spelen er ook nog eens oude ruzies en relatieproblemen op. Ze wil dolgraag dat al hun kinderen aanwezig zijn bij het jubileum, maar Max ligt in de clinch met hun zoon Paul. Dochter Eva zit ook niet helemaal lekker in haar vel en zoon Matthijs maakt ook een moeilijke periode door, die zijn liefdesrelatie onder druk zet.
Als het om Nederlandse films gaat, zijn het vooral de romantische komedies die het over het algemeen goed doen. Hier en daar een aardige thriller, actie- of horrorfilm lukt ook nog wel, maar wat eigenlijk niet vaak is geprobeerd, is een musicalfilm. Waarschijnlijk was Ja Zuster, Nee Zuster uit 2002 tot nu toe de eerste en laatste film van eigen bodem waar zoveel in gezongen wordt. Tijd om heel bekend Nederland bijeen te roepen en ze allemaal te laten zingen in een muzikale dramafilm. Dat alles onder leiding van regisseur Job Gosschalk, die onder andere bekend is als producten van de ‘t Schaep-series. Verder regisseerde hij onder andere een aantal afleveringen van de VARA-serie Jeuk.
De rol van Maria wordt vertolkt door Henriëtte Tol (Bloedverwanten, Westenwind) en Huub Stapel (Zwarte tulp, Amsterdamned, Flodder) kruipt in de huid van Max. Beide apart zijn het erg goede, geloofwaardige rollen, maar toch lijkt er een chemie te missen tussen beide. Er is een behoorlijke afstand tussen hem en haar, maar daarnaast hebben ze ook beide eigenlijk een eigen verhaallijn. Daardoor zijn ze ook weinig bij elkaar en het moment waarop ze elkaar wel nodig hebben, voelt dan niet meer geloofwaardig. Diezelfde chemie mist ook tussen dochter Eva, gespeeld door Halina Reijn (Bagels & bubbels, De eetclub), en haar vriend Bart, gespeeld door Ruben van der Meer (De lama’s, J. Kessels). Maar in dat geval heeft het een logische reden.
Jan Kooijman (Bluf, Verliefd op Ibiza) is te zien als zoon Mathijs. Hij heeft een relatie met Julia, een rol van Noortje Herlaar (Ramses, Knielen op een bed violen). Zij zijn wel een geloofwaardig koppel, die samen een moeilijke periode doormaken. Het derde kind van Maria en Max is de verstoten Paul, gespeeld door Thomas Acda (Bureau Raampoort, Jeuk). Tjitske Reidinga (Gooische vrouwen, De verbouwing) speelt Pauls vrouw Silke. Samen runnen zij een foodtruck, zich niets meer aantrekkend van de familie. Vooral Silke is een leuk personage. Zij zorgt voor de nodig humor door ongepaste en spontane opmerkingen, maar ze is ook duidelijk zachtaardig en vergevingsgezind. Daarnaast zijn er nog een tal van andere bekende namen te zien in de wat kleinere bijrollen.
De kern van deze film is natuurlijk de muziek, want er wordt gemiddeld om de paar minuten een nieuw nummer ingestart. Over het algemeen zijn de nummers goed gekozen en mooi goed gezongen. Met name het nummer Avond van Boudewijn de Groot is heel indrukwekkend en zorgt op z’n minst voor kippenvel. Ook het nummer Mijn Hart Kan Dat Niet Aan van Frederique Spigt is erg sterk. Grappig is dat een van de schrijvers van dit nummer Huub van der Lubbe is, de zanger van De Dijk, die op zijn beurt ook een aantal nummers zingt als straatmuzikant. Verder zijn onder andere de nummers Omarm Me en Ik Leef Niet Meer Voor Jou te horen. Er is ook een nummer gekozen die plank misslaat: Claudia de Breij’s Mag Ik Dan Bij Jou. Op zich een mooi liedje, maar het voelt alsof de makers dit nummer er per se in hebben willen stoppen omdat het zo’n populair nummer is.
