Een jarenlange gevecht om de allereerste zwarte tulp tussen de rivaliserende families Vonk en Kester is tot een heftige climax gekomen. Nu een half jaar later lijken beide families de strijdbijl begraven te hebben en proberen ze hun levens weer op te pakken. Er is ruimte voor prille liefdes en babygeluk, maar het oude zeer blijkt niet bij iedereen te zijn verwerkt. Is alles wat er is gebeurd met beide families de reden voor de nare dromen van de jonge Jisanne? Overleefd de onbetrouwbare Ben Vonk zijn tijd in de gevangenis? Houdt zijn broer Joeri zichzelf staande na een ontslag uit de kliniek en een lange, moeilijke periode? Maar een nog belangrijkere vraag is: wat gebeurt er met de goede relaties als een nieuwkomer het onderwerp ‘zwarte tulp’ weer aansnijdt?
Na een geweldig eerste seizoen van Zwarte Tulp leek een vervolg onwaarschijnlijk, maar toch kwam die er. Het verhaal kwam in het eerste seizoen namelijk al tot een bloedstollend spannende climax, dat alle verhaallijnen samenbracht en netjes afrondde. Wat het eerste seizoen zo goed maakte is de mysterie die er hing rondom een ongeluk, dat beide families sindsdien lijnrecht tegenover elkaar zette. Beetje bij beetje bleek de vork steeds weer anders in de steel te steken en pas in de laatste aflevering was het hele verhaal compleet. Die manier van verhaalvertelling proberen ze nu in het tweede seizoen te herhalen. Een nachtmerrie die Jisanne steeds heeft, maar waarvan ze het einde elke keer niet ziet omdat ze wakker schrikt.
Op zich had dat een goed uitgangspunt kunnen zijn om een mysterie te creëren, ware het niet dat het helemaal niet lekker uit de verf komt. Elf afleveringen lang krijg je eigenlijk praktisch dezelfde droom te zien en pas in de twaalfde aflevering weet je het hele verhaal. Nergens krijg je het gevoel dat je op het verkeerde been wordt gezet. Wat Jisanne in haar dromen ziet, is gewoon niet interessant genoeg om een heel seizoen op te baseren. Er speelt natuurlijk nog veel meer in de levens van de twee families, maar nergens lijkt het verhaal naar een conclusie te werken, waarin alles goed samenkomt. Dat blijkt ook wel door het ontbreken van een ontknoping die je naar het puntje van je stoel brengt. Het is voorspelbaar en vooral veel te open, zodat er nog genoeg over is om er een derde seizoen achteraan te schrijven.
Goed, genoeg over het verhaal, want in andere opzichten is dit tweede seizoen namelijk wel net zo sterk als het eerste deel. Zo is de sterk acterende cast weer van de partij en het lijkt alsof de personages niet weg zijn geweest. Wel is er een duidelijke verschuiving te zien in het aandeel van de acteurs in de serie. De heren des huizes Henk Kester (Marcel Musters) en Luuk Vonk (Huub Stapel) verdwijnen naar de achtergrond, en de vrouwen des huizes Lilian Kester (Renée Fokker) en Marieke Vonk (Linda van Dyck) spelen een veel grotere en belangrijkere rol dan voorheen. Ook Ben Vonk (Roeland Fernhout) en zijn vrouw Katinka (Carolien Spoor) treden veel meer naar de voorgrond. Net als voorheen is Emma Vonk (Anna Drijver) ook nu weer een van de meest geziene personages, samen met haar dochter Jisanne (Puck van Stijn). Tot slot zijn ook de nieuwe gezichten een welkome toevoeging. Eigenlijk valt over geen van de castleden iets op te merken in negatieve zin.
Het probleem is alleen dat geen van de personages een duidelijke karakterontwikkeling doormaakt. Iedereen is aan het eind van het seizoen praktisch hetzelfde als in het begin. Dit is erg jammer, want daardoor zijn de personages een stuk minder interessant dan ze hadden kunnen zijn. Wat overigens ook te wijten is aan het verhaal, want er is dit keer niet zo’n duidelijke druk op de verschillende familieleden aanwezig waar je ze onder ziet bezwijken. Iets dat het eerste seizoen heel erg sterk had, waardoor de plottwisten en het knallende einde een stuk meer impact hadden.
Het lijkt erop dat deze nieuwe reeks afleveringen meer is gemaakt voor de televisiekijker dan de binge-watchende Videoland-abonnee. In tegenstelling tot vorige jaar toen Zwarte Tulp uitkwam en het een exclusieve Videoland-serie zou worden, is het nu van te voren al bekend dat het een aantal maanden later ook op televisie uitgezonden zal worden. Wellicht dat als je elke week één aflevering kijkt, dat het langzamere en minder complexe verhaal niet zo opvallen, maar om dit hele seizoen in een keer te kijken biedt het gewoon te weinig. Bovendien wordt er in tegenstelling tot vorige jaar nauwelijks reclame gemaakt voor het nieuwe seizoen, waar je toen op geen enkele media veilig was voor Zwarte Tulp-commercials.
