De hele wereld is nog aan het bijkomen van de vreselijke gebeurtenissen in Parijs en nog lang niet alles is helemaal duidelijk over de aanslagen. Tussen al die gedachten van verbijstering en schrik dacht ik echter opeens ook: ‘Hoelang zal het duren voor hier een film over gemaakt wordt?’ Want schijnbaar voelen wij mensen de drang om over elke belangrijke gebeurtenis een film te maken hoe schokkend dan ook. Soms uit zich dat in een documentaire zoals Bowling for Columbine en soms in een speelfilm zoals United 93.
Ik vraag me wel eens af waar die drang vandaan komt om overal maar films van te maken. En het lijkt vaak alsof er meer films gemaakt worden naarmate het drama groter is. Wat dacht je van de enorme hoeveelheid films over de Tweede Wereldoorlog. We hebben er zelfs een heel genre voor, de oorlogsfilm. Hoe groter de impact van het drama hoe belangrijker wij het lijken te vinden dat dit drama verteld wordt door middel van een film. We proberen in die film dan het liefst zo veel mogelijk verschillende kanten te laten zien en vaak ook zo veel mogelijk emotie.
Nou ligt zo’n drama als de Tweede Wereldoorlog ondertussen al ver achter ons en er zijn steeds minder mensen die dit nog meegemaakt hebben. Dat maakt het waarschijnlijk ook makkelijker om er een film over te maken zonder dat mensen te erg geschokt zijn. We zien die films nu meer als educatief of soms zelfs puur als vermaak. Hoeveel emotie en drama er ook gestopt wordt in een film over die periode, we zullen er nooit zo erg door geraakt worden als de mensen die het ook echt meegemaakt hebben.
Maar wat zou er gebeuren als er een film gemaakt wordt over de aanslagen in Parijs? Zou de wereld dan geschokt reageren? Of nieuwsgierig? Hoe kan je als filmmaker hier een film over maken zonder mensen op de teentjes te trappen? Nu dit zo vers in ons geheugen zit moet ik er niet over nadenken dat iemand deze gebeurtenis gebruikt om een film over te maken. Ik heb nog geen behoefte aan een speelfilm over de aanslagen en ook voor een documentaire lijkt het me nog niet echt de juiste tijd.
Toch is het natuurlijk maar de vraag hoe lang het duurt voordat er een filmmaker is die deze aanslagen als onderwerp wil gebruiken voor zijn film. We zien het al met de aanslag op Charlie Hebdo die aan het begin van dit jaar plaatsvond. Ongeveer een maand na die aanslag werd al bekend dat er een Duitse producent bezig was met het maken van een film hierover. Sterren als Halle Berry en Ben Kingsley zouden al benaderd zijn voor rollen in deze speelfilm.
Ik heb hier eerlijk gezegd een beetje moeite mee. Waarom zou je over zo’n gebeurtenis direct een film moeten maken? Naar mijn mening doe je dat puur voor het geld. Je weet dat het mensen interesseert omdat mensen erdoor geraakt zijn. Mensen zullen geschokt zijn maar toch geïnteresseerd en daarom bereid om geld te betalen om jouw film te kunnen zien. Ik heb in dit soort gevallen dan zoiets van: maak een film over een aanslag die niet gebaseerd is op een waargebeurd verhaal en probeer daar je geld mee te verdienen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen films die gebaseerd zijn op waargebeurde verhalen. Ik vind echter wel dat het respectloos is om zo kort na een heftige gebeurtenis al na te gaan denken hoe je er een slaatje uit kan slaan. Ik denk dat het in de toekomst heus wel een goede bijdrage kan zijn om er voor te zorgen dat zo’n extreme gebeurtenis als in Parijs niet vergeten wordt. Ik hoop echter dat de filmmakers zich daar de komende paar jaren nog niet mee bezig zullen houden.
Dat er een film gaat komen over deze aanslagen? Daar twijfel ik bijna niet aan. Het zal vast wel gebeuren zoals met vrijwel elke schokkende gebeurtenis tegenwoordig. Of laat ik het genuanceerder zeggen, elke schokkende gebeurtenis waar veel media-aandacht voor is en waar de social media over ontploffen. Ik persoonlijk hoop dat ik die film in de komende vijf tot tien jaar nog niet hoef te bekijken.
