Het is een klein ergernispuntje van mij: een film die te lang duurt. En misschien zit het wel tussen mijn oren maar het lijkt wel alsof de films tegenwoordig steeds langer worden. Voor mijn gevoel duurden de films vroeger vaak maar 90 minuten en als de film eens twee uur duurde dan vonden we dat lang. Tegenwoordig lijkt het wel alsof alle films standaard twee uur duren en een lange film nog veel langer. Het is iets wat mij erg stoort want vaak is het gewoon overbodig.
Ik durf niet eens te gaan tellen hoeveel recensies ik wel niet geschreven heb de laatste tijd waarbij ik genoemd heb dat de film wat aan de lange kant was. Een enkele keer gaat het dan om een film die gehele tijd blijft boeien en waarbij er echt geen stuk uit het verhaal geknipt had kunnen worden. Dan is dit natuurlijk verder geen probleem. Helaas is het echter vaak zo dat er wel een deel in de film zit zonder enige toegevoegde waarde. Oftewel, je zit een dikke twee uur naar een film te kijken waarbij een heel gedeelte eigenlijk niet echt interessant is.
Behalve dat de film dus vaak scènes bevat die de film onnodig lang maken is er ook nog het probleem van de aandachtsspanne. We hebben in deze snelle maatschappij nou eenmaal allemaal haast, en ook onze concentratie heeft daar last van. We willen het liefst zo veel mogelijk informatie in een zo’n kort mogelijke tijd en met alle digitale technieken van tegenwoordig krijgen we steeds meer prikkels. Mijn collega Jim schreef daar een paar weken terug al een uitgebreid Spinsel over. Doordat we steeds meer gericht zijn op multitasking is het lastig om te focussen op één taak, namelijk de film.
Men neme dus een te lange film en een gebrek aan focus en stopt dit bij elkaar. De uitkomst? Niet zo positief, vooral niet voor de desbetreffende film. Het drukt gewoon een negatieve stempel op de film en dat vind ik als filmliefhebber enorm jammer. Het zou een stuk beter zijn als de films van tegenwoordig gewoon weer 90 minuten zouden worden of misschien zelfs wel korter. Met de huidige snelle maatschappij zou dat helemaal geen probleem zijn. Ik denk dat je er als filmmaker tegenwoordig wel heel zeker van moet zijn dat je film boeiend genoeg wordt om deze langer dan 90 minuten te maken.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of ik hier de enige in ben. Wie van jullie pakt thuis tijdens het filmkijken de smartphone/tablet/laptop erbij? Of zet de film op pauze om naar het toilet te gaan, drinken te pakken, een rondje met de hond te wandelen, etc.? En dan ben je blij dat je thuis zit en inderdaad even pauze kan houden om vervolgens weer met volle aandacht bij de film te zijn. Maar tegenwoordig zijn er steeds meer bioscopen die geen pauze meer in de film hebben. Dat was vroeger niet zo’n probleem, eigenlijk was het zelfs fijn. Die 90 minuten hielden we best vol in die lekker zachte stoelen zonder naar het toilet te hoeven.
Ik ben zelf iemand die bijna elke dinsdagavond in de bioscoop zit voor de sneakpreview, en daarnaast ook nog met enige regelmaat andere films bezoekt. Zelfs mijn getrainde derrière begint langzaamaan pijn te doen op het einde van een lange film. En dat zelfs in de zachte stoelen van de Pathé bioscoop. Ik ga vervolgens zitten draaien op mijn stoel, verlies mijn concentratie want mijn kont doet pijn, voel ondertussen de neiging om een toilet te bezoeken want mijn drankje wil ondertussen mijn blaas wel weer uit, kortom: ik krijg niets meer van het einde van de film mee. Helaas pindakaas en sorry voor de filmmakers, film geflopt want ik heb het einde gemist doordat de film te lang was.
Mijn conclusie? Doe eens lekker ouderwets en maak weer gewoon films die maar 90 minuten duren. Wil je toch per se je film langer maken? Wees dan wel verdomd zeker van je zaak dat de film de gehele tijd weet te boeien. Natuurlijk kunnen ook de bioscopen gewoon weer pauzes in de films gaan stoppen als deze langer duren, maar er zijn juist heel veel mensen die blij zijn dat er geen pauze is want anders wordt het zo laat.
Pingback: Spinsel: Een voorlopig afscheid... - Undercover-Network