In 1996 verraste Nederlandse regisseur Jan de Bont de wereld met een film over tornado’s. Het bracht genoeg geld op om nu 28 jaar later een vervolg uit te brengen. Maar is Twisters daarmee nog wel actueel? In de tussentijd zijn er al veel rampenfilms uitgekomen.
Twisters
Kate Cooper, een voormalige stormjager die tijdens haar studententijd een traumatische ervaring had met een verwoestende tornado en nu veilig in New York stormpatronen op schermen analyseert. Ze wordt door haar vriend Javi teruggelokt naar de open vlaktes om een baanbrekend nieuw volgsysteem te testen. Daar ontmoet ze Tyler Owens, de charmante en overmoedige sociale-mediasuperster die samen met zijn nogal onbehouwen teamleden jaagt op tornado’s en ervan geniet om zijn avonturen online te posten: hoe gevaarlijker, hoe beter. Als het stormseizoen heftiger wordt, ontstaan er onheilspellende, nog nooit eerder waargenomen weersverschijnselen. Kate, Tyler en hun concurrerende teams bevinden zich precies op het pad van meerdere stormsystemen die samenkomen boven het midden van Oklahoma en zullen de strijd van hun leven moeten voeren.
Lee Isaac Chung
Regisseur Lee Isaac Chung timmert al langere tijd aan de weg als het gaat om zijn naamsbekendheid. Echter is het pas sinds vorig jaar dat het grote publiek hem ook kent. Hij was toen verantwoordelijk voor het regisseren van één aflevering van The Mandolorian. Mede dankzij dat project deed hij ervaring op om Twisters neer te kunnen zetten, waarvan de opnames in 2023 begonnen. Mark L. Smith was verantwoordelijk voor het script. Hij schreef eerder het script van onder andere The Revenant en heeft dus al de nodige ervaring met blockbusters. Dat moet dan wel goed komen toch?
De lange adem
Het heeft even mogen duren voor dit vervolg er eindelijk zou komen. Al moet gezegd worden dat het geen direct vervolg is met personages uit de vorige film. Enkel Dorothy is te zien in de film en ook dat beperkt zich tot het begin van de film. Dorothy was het project waar het om draaide in Twister. Verwacht daarom geen verdere referenties naar het vorig deel.
In Twisters volgen we voornamelijk Kate die samen met haar jeugdvriend Javi terug gaat jagen op tornado’s. De bedoeling van Javi is om met een uitvinding het ontstaan van tornado’s te begrijpen, zodat ze tornado’s voor kunnen zijn en zo levens kunnen redden. Voor Kate is dat een belangrijke drijfveer, zeker gezien wat er vijf jaar eerder is gebeurd. Voor haar is het ook belangrijk om te zien of haar vroegere schoolproject ook zou kunnen werken, namelijk het doen verdwijnen van tornado’s. Hun avontuur wordt echter bemoeilijkt door een andere groep tornadojagers die het vooral voor de kick doen en het willen delen via social media. Een strijd om wie er als eerste bij de tornado is.
Onbekende acteurs
Opvallend is dat er gekozen is voor relatief onbekende acteurs. Waar Twister Helen Hunt en Bill Paxton had, kent Twisters niet echt hele bekende acteurs. Zo speelt Daisy Edgar-Jones de hoofdrol van Kate. Haar kan je voornamelijk kennen als Emily in War of the Worlds. In Twisters draagt ze een behoorlijk grote rol en dat doet zij zeker niet slecht. Ze zet haar rol overtuigend neer en er is zelfs ruimte voor een grapje. Dat zorgt er zeker voor dat haar rol niet te zwaar is, maar dat je wel altijd blijft meeleven met haar. Hetzelfde geldt voor haar tegenspeler Glen Powell als tornadojager Tyler. Hij speelde Chad in Scream Queens en recent was hij te zien in Top Gun: Maverick als Jake Seresin. In Twisters is zijn rol voornamelijk de komiek uithangen en dat lukt hem aardig. Een aangename verrassing tegenover de rol van Kate. De chemie tussen beiden is zeker aanwezig.
En dan zijn er nog de ondersteunende rollen zoals die van Javi, gespeeld door Anthony Ramos. Ondanks dat hij ook een hoofdrol heeft, lijkt zijn rol toch meer ondersteunend te zijn van de personages Kate en Tyler. Daardoor is het soms ook best moeilijk om een band op te bouwen met zijn personage Javi. Zijn beweegredenen komen gewoon niet goed uit de verf en het lijkt soms iets teveel op een wanhopige jongen die verliefd is op een ongrijpbaar meisje. Een ietwat cliché verhaal wat iedereen inmiddels al doorziet.
Vertrouwde opbouw
Voor wie Twister gezien heeft, zit in Twisters een best herkenbare opbouw van het verhaal. Het begint met een traumatische ervaring en vervolgens een opbouw naar iets groters waarbij het past lukt bij de laatste tornado die je in beeld ziet. Ook de rivaliserende groepen is iets wat terugkomt in de film uit 1996. Dit is niet perse iets slechts, maar het had dan fijn geweest als er meer herkenningspunten zaten uit het eerste verhaal. Al was het een subtiele verwijzing naar het achtergrondverhaal van Dorothy. Omdat dat in gebreke blijft, voelt het wat goedkoop dat Twisters probeert te leunen op het succes en de naam van Twister.
Visueel is er niets op Twisters af te dingen. Het ziet er allemaal spectaculair uit en de tornado’s boezemen je ook angst in. Daardoor blijf je de gehele film in spanning zitten. Het mooiste is dan ook hoe de verschillende personages omgaan met deze tornado’s. Je duikt als kijker ook recht in de actie en dat zorgt voor mooie momenten. Er zit een mooi balans tussen actie en rustige momenten zodat je als kijker ook even op adem kunt komen. Deze rustige momenten zorgen er mede voor dat je de hoofdpersonen beter leert kennen. Twisters is daarmee een aangename film om de zomer mee door te komen.
