Na de zomervakantie blijft de Australische Sandy hangen in de Verenigde Staten. Hier komt de nette tiener terecht op de middelbare school, Rydell High School. Haar zomerliefde Danny Zuko blijkt ook op deze school te zitten en is zelfs de meest populaire hunk op Rydell High. Sandy sluit vriendschap met de meiden van de populaire groep ‘The Pink Ladies’, die overigens goed bekend zijn met Danny en zijn vrienden die zichzelf de ‘T-Birds’ noemen. Nadat Danny zich als een complete idioot heeft gedragen tegenover Sandy, moet hij hard werken om toch weer haar hart te veroveren. Op haar beurt probeert Sandy te veranderen, om zo beter in Danny’s wereld te passen.
Grease is zeker een film die thuis hoort in de Ouden Doosch. Het is een ware muzikale filmklassieker waarvan zowel het verhaal als de muziek tijdloos is. Dat het verhaal en de muziek nog steeds populair is blijkt wel uit de meerdere musicalversies, in zowel binnen- als buitenland, en het gebruik van de muziek bij menig schoolfeest. Je zou kunnen zeggen dat de High School Musical-franchise een hedendaagse versie is van Grease. De film is tot op heden de meest bezochte musicalfilm in de Verenigde Staten en deed het destijds met meerdere nominaties goed bij diverse awardshows. Grease won twee People’s Choice Awards voor Best Motion Picture en Best Musical Motion Picture. Vanwege de grote populariteit kwam er in 1982 ook een tweede film: Grease 2. Deze film met Michelle Pfeiffer scoorde echter beduidend minder. De film Grease is, wat misschien niet veel mensen weten, gebaseerd op de gelijknamige musical uit de 1971. De musical en vele nummers zijn geschreven door Warren Casey en Jim Jacobs. 
Tegenwoordig is het highschool genre vrij uitgekauwd, maar geef daar een jaren 50 twist aan en je hebt de betere highschool film te pakken. De aanwezigheid van de muziek uit de jaren 50 en 60 is tijdloos en geeft samen met de kledingstyle van toen, een totaal andere vibe mee aan het verhaal. Met het oog op de vele (onnodige) reboots zou deze film alleen succes hebben als reboot, indien er acteurs worden gecast van de juiste leeftijd en er verder niet al te veel aan het verhaal wordt veranderd. De leeftijd is misschien een kritiek punt uit Grease. De hoofdrolspelers Danny en Sandy zijn middelbare scholieren in hun laatste jaar en zouden dan een jaar of 18 moeten zijn. Echter waren destijds de acteurs John Travolta en Olivia Newton-John al vele jaren ouder. Maar beide zetten wel een geloofwaardige prestatie neer.
Grease is natuurlijk ook gewoon een echte highschoolfilm voor tieners met de nodige clichés. Een stoere jongen versus het verlegen meisje die elkaar stiekem toch wel erg leuk vinden, maar waar er toch meer voor nodig is om bij elkaar te komen. Zo zijn de nodige obstakels en problemen voor de hoofdpersonages ruimschoots aanwezig. Omdat het verhaal zich niet zozeer alleen op de hoofdpersonages Sandy en Danny richt, krijgen de overige bijrollen – de Pink Ladies en de T-Birds – ook goed de ruimte om hun verhaal te vertellen en dit geeft een aantal personages iets meer diepgang. Die geldt met name voor Pink Ladie Rizzo, die gespeeld wordt door Stockard Channing. Het verhaal klinkt vrij voorspelbaar en dat is het meestal ook. Desondanks blijft het een ontzettend vermakelijke zomerfilm met een goede hoeveelheid aan humor. De meeste humor komt van de drie acteurs die een bijrol hebben en lid zijn van de ‘T-Birds’. Doody (Barry Pearl), Sonny (Michael Tucci) en Putzie (Kelly Ward) zijn de grappenmakers die zeker een paar keer voor een glimlach zorgen.
De muziek is, zoals eerder gezegd, tijdloos en zeker na al die jaren nog goed te verteren. Nou waren de jaren 50 en 60 ook zeker goede jaren op het gebied van muziek, als je natuurlijk van deze muziek houdt. Aangezien Grease een musical is, wordt er flink wat in de film gezongen en gedanst. De zangkwaliteiten dan de acteurs zijn allemaal redelijk te doen maar bij de hilarische danspassen zou je wel eens vraagtekens kunnen zetten. Uiteraard heeft dit meer te maken met de choreograaf dan de danskwaliteiten van de acteurs zelf. Het past wel ontzettend goed bij de gemakkelijke en komische sfeer van de film.
Het moge duidelijk zijn dat Grease een tijdloze, muzikale filmklassieker is. Het is geen spectaculair hoogstandje en misschien vrij voorspelbaar, maar dit neemt niet weg dat het een zeer vermakelijk film is. De romantiek druipt er gelukkig ook niet vanaf en het verhaal biedt genoeg ruimte voor meerdere personages. Bovendien is er een goede dosis humor aanwezig, waar met name de mannelijke bijrollen voor zorgen. Een aantal liedjes uit de film, zoals ‘Greased Lightning’ en ‘You’re the one that I want’, zijn nog steeds hoorbaar op diverse schoolfeesten. Tevens zijn de musicaluitvoeringen nog erg populair met zelfs een nieuwe Nederlandse productie op komst.
