Uit Den Ouden Doosch: Singin’ in the Rain (1952)

Don Lockwood en Lina Lamont zijn eind jaren ’20 de grote sterren van de stomme film. Wanneer een concurrerend filmstudio de overstap maakt naar films met geluid en daar ook een succes van weet te maken, ziet Monumental Pictures zich genoodzaakt dezelfde overstap te maken. Echter zijn zij net bezig met The Dueling Cavalier en deze in eerste instantie stomme film wordt omgezet naar een geluidsfilm met Don en Lina in de hoofdrollen. Waar men geen rekening mee heeft gehouden is de slechte stem van Lina en daarom wordt het idee geopperd om haar stem te dubben met die van Don’s vriendin Kathy.

Singin’ in the Rain is absoluut een film die thuishoort in de categorie Uit den Ouden Doosch. De film vertelt over een historisch punt in de filmgeschiedenis, namelijk de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm, en is mede daarom een ware klassieker. Daarnaast wordt Singin’ in the Rain niet alleen vaak gezien als de beste muziekfilm ooit, maar wordt bovendien veelal opgenomen in verschillende lijsten van beste films ooit. Desondanks won de musical geen Oscars, maar bracht het in zijn eerste jaar wel al driemaal de productiekosten op. Ondanks dat de film uitgebracht is in 1952 en zich afspeelt eind jaren ’20, voelt het niet alsof je naar een vreselijk oude film zit te kijken. Het is ontzettend komisch en op een regenachtige middag heerlijk om van te genieten. De muziek uit de film stamt af uit 1929-1939 en werd eerder gebruikt in diverse filmmusicals. De muziekschrijvers, Arthur Freed en Nacio Herb Brown, vonden het een leuk idee om deze oude nummers te hergebruiken. Er werd slechts een nieuw nummer geschreven door Betty Comden en Adolph green, genaamd Moses Supposes. Welke door Roger Edens op muziek werd gezet.Singin' in the rain 1

De vier grote rollen zijn voor Gene Kelly, Donald O’Connor, Debbie Reynolds en Jean Hagen. Grappig is dat geen van deze vier als eerste benaderd werden voor een rol. Het kwam mede door afzeggingen dat zij de rollen kregen. Vooral de mannen schitteren echt. In de rol van respectievelijk de ster Don en Cosmo de pianist schuilt zoveel charisma en de expressieve uitstraling lijkt zo anders te zijn dan hoe we dat tegenwoordig zien. Zowel Kelly als O’Connor zijn in hun rol zeer komisch, charismatisch en energiek. Donald O’Connor is de enige acteur die een award won voor deze film, namelijk een Golden Globe voor beste acteur in een musical/komedie. Gene Kelly mocht dan geen award winnen voor zijn rol in Singin’ in the Rain, hij kreeg in hetzelfde jaar dat de film uitkwam – 1952 – wel een ere-award bij de Oscars. Deze Oscar kreeg Kelly ter ere van zijn verscheidenheid als acteur, zanger, danser en regisseur en voor zijn prestaties in de kunst van de choreografie op film.

Jean Hagen kroop in de rol van Lina Lamont, de ster van de stomme film die nu de overstap moet maken naar de geluidsfilm. Een leuk feitje is dat de stem die Hagen laat horen de meest vreselijke versie is van haar eigen stem. Ze heeft schijnbaar een heel mooie stem, wat het contrast tussen haar filmstem en werkelijke stem behoorlijk groot maakt. Tevens heeft Hagen voor haar bijrol een Oscarnominatie in de wacht weten te slepen. De 19-jarige Debbie Reynolds was de jongste van het stel en stond aan het begin van haar carrière. Ze heeft bijna net zoveel energie als de mannen maar komt veel liever en onschuldiger over. Wat natuurlijk ook goed voor de rol was.Singin' in the rain 2

De film is met deze energieke, charismatische en komische acteurs ontzettend vermakelijk. Daarbij komt nog de aanstekelijke muziek, de jaren ’20 stijl en het verhaal zelf. De film moet het uiteraard hebben van de muziek en dans en de aanstekelijke karakters. Het verhaal op zich is niet heel spannend. De beroemde acteur (Don) ontmoet tijdens de promotie van zijn nieuwe film een jonge vrouw (Kathy) die een aanstormend talent blijkt te zijn. Zij ziet hem in eerste instantie niet zitten, maar hij haar wel. Uiteindelijk komen ze elkaar weer tegen tijdens de productie van een nieuwe film en blijven ze bij elkaar plakken. Het enige obstakel is in deze film de andere grote ster, Lina Lamont met de vreselijke stem, die Kathy liever ziet komen dan gaan. Lina heeft namelijk zelf een oogje op Don en ziet het niet zitten als iemand anders haar ster inpikt. Zeker als blijkt dat Lina gedubd wordt door Kathy, krijgt ze gemene trekjes. Desondanks wordt ze op meer dan een front afgetroefd en is eind goed al goed.

Voor iemand die Singin’ in the Rain nog nooit heeft gezien is dit een absolute aanrader. Musicalliefhebbers zullen de film nog meer waarderen met de vele muziek. Het is een komische musicalfilm die zorgt voor een lach op ieders gezicht. Vooral vanwege de aanstekelijke humor van Donald O’Connor. Ondanks het feit dat de film destijds geen Oscars heeft gewonnen, wordt de film vaak gezien als een van de beste muziekfilms ooit gemaakt. Daarnaast is de film op meerdere lijsten terug te vinden tussen de beste films ooit. Singin’ in the Rain mag dan wel ruim zestig jaar oud zijn, het is een film om niet te vergeten. Mede door de tijd waarin de film zich afspeelt en het historisch punt in de filmgeschiedenis dat belicht wordt, is het een echte klassieker die niet mag ontbreken in Den Ouden Doosch. 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.