Uit Den Ouden Doosch: Sleepless in Seattle (1993)

Nadat zijn vrouw Maggie sterft, blijft Sam Baldwin alleen achter met zijn achtjarige zoontje Jonah. Op kerstavond, anderhalf jaar na het sterven van Maggie, besluit Jonah dat zijn vader lang genoeg alleen is geweest. Zoonlief belt naar een radiostation, waar hij uitlegt dat het tijd wordt voor een nieuwe vrouw voor zijn paps. Na enig tegenstribbelen lucht Sam Baldwin uiteindelijk zijn hart op de radio. Duizenden vrouwen, verspreid over het hele land, zwijmelen weg bij het romantische verhaal van Sam. Bij deze vrouwen hoort ook Annie Reed, die hopeloos gefascineerd raakt door het verhaal van Sam. Het enige probleem: Annie is verloofd met de enigszins kneuzige Walter.

Deze klassieke romantische film mag natuurlijk niet ontbreken in onze rubriek Uit Den Ouden Doosch. De film is geregisseerd door Nora Ephron, die medeverantwoordelijk is voor onder andere When Harry Met Sally en You’ve Got Mail. De hoofdrollen in de film zijn weggelegd voor Tom Hanks en Meg Ryan, die beiden heel toevallig ook bekend zijn van You’ve Got Mail. Het zoontje wordt vertolkt door de schattige Ross Malinger, vergelijkbaar met het veel te schattige zoontje uit Love Actually. Meg Ryan is adembenemend mooi en zet een lichtelijk gestoorde, maar vooral hele lieve, sympathieke en onschuldige jongedame neer. Het nare van deze vertolking is dat we Annie alles vergeven. Met haar grote blauwe ogen komt ze weg met het liegen en bedriegen van haar man en dankzij haar vrolijke, losse, blonde vlechten is haar creepy stalkergedrag ineens heel erg schattig. Ze is wellicht een beetje vreemd, maar het maakt niets uit. We kunnen alleen maar van Annie houden als ze paniekerig door de keuken rent en zich met haar radio en haar telefoon in de bezemkast verstopt.

gal-nylovescenes-sleepless-seattle-jpg

Ook Tom Hanks weet een overtuigende papa neer te zetten. We smelten met Annie mee als Sam met zijn zoontje over het strand zwiert en zwaait. Er ontstaat een overtuigende band tussen papa en zoon, mede dankzij de oprecht aanvoelende ruzies tussen de twee. De kijker leeft mee met de gelijktijdige frustratie en liefde die Sam voelt voor Jonah. Het is jammer dat we in deze film niet heel lang mogen genieten van de chemie tussen Meg Ryan en Tom Hanks, aangezien Sam en Annie ongeveer twee minuten samen in beeld te zien zijn van de ruim 100 minuten die de film duurt.

Uiteindelijk komt het verhaal van de film neer op een standaard boy-meets-girl­-plot, maar dan net iets anders. Sleepless in Seattle speelt met bekende cliché’s, drijft de spot met ze, maar gebruikt ze tegelijkertijd ook. De film An Affair to Remember heeft een terugkerende rol, waarbij vaak wordt benadrukt hoe onrealistisch die film is. Meerdere personages in de film zijn sceptisch over het lot, tekens van het universum, het vinden van de ware, liefde op het eerste gezicht en ze leefden nog lang en gelukkig.  Annie vormt hier geen uitzondering op: “Destiny is something we’ve invented because we can’t stand the fact that everything that happens is accidental”. Dit lijkt zij zelf even later te zijn vergeten, zodra zij een hart op de Empire State Building interpreteert als een teken speciaal voor haar. En ondanks alle cliché’s weet de film je mee te slepen en, verbazingwekkend genoeg, de spanning erin te houden. Zouden de twee elkaar vinden? Zou alles goed komen? Leven ze daadwerkelijk nog lang en gelukkig? Mede hierdoor vergeven we Sleepless in Seattle alle vieze cliché’s. Het vergt tenslotte best wat ballen eerst alle romantische filmcliché’s belachelijk te maken, om ze vervolgens zelf in volle glorie te tonen.

2aa725a9-9799-41ec-8740-2153b4ebc981

Deze film kan niet gerecenseerd worden zonder het even te hebben over de muziek, met als hoogtepunt de scène waarin Annie midden in de nacht huilend aan de radio gekluisterd zit. Op de achtergrond speelt In The Wee Small Hours of Morning en in het beeld zien we enkel een close-up van een betraande Meg Ryan. Met deze trage jazzmuziek kan de kijker zich precies voorstellen hoe Annie zich moet voelen. Ergens ligt ook de muziek er tè dik bovenop, maar stiekem is het simpelweg prachtig. Ook andere scènes hebben muziek die eigenlijk te goed beschrijft wat er gebeurt. De scène waarin Annie besluit terug te gaan naar haar verloofde Walter wordt begeleid door “Stand By Your Man”, en Sam besluit weer te gaan daten met “Back in the Saddle Again” als soundtrack. De oude, jazzy muziek van onder andere Joe Cocker en Nat King Cole versterken de heerlijke, nostalgische en romantische sfeer die de film met zich meedraagt, met af en toe dus een hele flinke, overduidelijke, onsubtiele knipoog naar de kijker.

De film neemt je mee naar een wereld waar niemand de romantische cliché’s daadwerkelijk gelooft, om je vervolgens precies al die cliché’s te laten zien. De film maakt dit goed met een prachtige Meg Ryan, een heerlijke soundtrack om bij weg te zwijmelen en af en toe een flinke dosis humor. Je moet er tegen kunnen, je moet ervan houden, maar er is geen ontkennen aan; deze film hoort thuis op de klassieke chickflick-lijst en hoort dan ook volledig thuis in Uit Den Ouden Doosch. 

Geschreven door
Maren is een 23-jarige studente Mediawetenschappen. Zoals elke vrouw van deze leeftijd is ze vooral gek op romantische komedies in haar vrije tijd. Af en toe een intellectueel hoogstandje kan ze echter af heus ook wel waarderen en historische klassiekers behoren tot één van haar fascinaties. Met horrorfilms hoef je echter dan weer níet aan te komen zetten, want dan kan Maren haar nachtrust vaarwel zeggen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.