Als de conservator van het Louvre dood wordt aangetroffen is professor Robert Langdon de belangrijkste verdachte. Hij zou binnenkort een afspraak hebben met deze man, die in de laatste minuten van zijn leven een tekst op de grond schreef. Deze regels lijken te vertellen dat de professor de moordenaar is, maar in werkelijkheid is het een aanwijzing naar verschillende werken van Da Vinci die alleen symbooldeskundige Langdon kan oplossen. Bijgestaan door agente Sophie Neveu begint hij een ondenkbare speurtocht naar het geheim dat de vermoorde man probeert over te brengen. Dat terwijl de politie en het Opus Dei, een tak van de Katholieke Kerk die aan zelfkastijding doet en blijkbaar betrokken is bij het mysterie, hen op de hielen zitten.
The Da Vinci Code is een verfilming van het gelijknamige boek van Dan Brown dat veel stof deed opwaaien. Ook de film kon op weinig sympathie rekenen van onder andere de Katholieke Kerk en het Opus Dei, want het verhaal schetst nogal een duidelijk beeld over de Bijbelse verhalen en genoemde organisaties die als feiten gebracht lijken te worden. Bij het lezen van het boek en het zien van de film vergeet je vrij makkelijk dat het fictie is. Ongetwijfeld zullen bepaalde onderdelen een kern van waarheid hebben of door bepaalde feiten zo te interpreteren zijn, maar dat wil niet zeggen dat het geschetste beeld van de genoemde instanties juist is. Zo heeft het Opus Dei geen miljoenen, maar slechts enkele duizenden aanhangers. Bovendien komen monniken niet eens voor in de organisatie en bevindt het geloof zich midden in de maatschappij en niet in kloosters.
Niet alleen de organisaties die uitvoerig aan bod komen in de film hadden een mening over het verhaal, maar ook de critici vonden er wat van. Destijds kreeg The Da Vinci Code veel negatieve recensies en werd de film door sommigen compleet afgebrand. Het gemiddelde van 220 beoordelingen op Rotten Tomatoes leverde de productie een ruime onvoldoende op. Toch heeft deze film de makers bepaald geen windeieren gelegd, want ondanks de negativiteit was de film behoorlijk in trek bij het bioscooppubliek. Volgens de box office was deze film namelijk de best scorende film van 2006 na Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest. Het gemiddelde cijfer van de filmkijker kwam dan ook bijna twee hele punten hoger uit op IMDb. Je kunt dan toch wel concluderen dat de boekverfilming een behoorlijk succes was, ondanks de negatieve sfeer voor de officiële première.
Waarschijnlijk kijken de boekenlezers anders naar de film dan diegenen, die het boek niet hebben gelezen. Je schetst bij het lezen natuurlijk al een beeld van de personages en het kan dan wel even wennen zijn aan de gecaste acteurs. Oscarwinnaar Tom Hanks speelt de hoofdrol als Langdon. Dat doet hij erg goed, maar toch is het even wennen om hem als de symbooldeskundige professor te zien na het lezen van het boek. Zijn personage blijft wel erg vlak en bijna oninteressant, maar dat komt wel overeen met de geschreven versie van zijn persoonlijkheid. In Browns versie van het verhaal is Landon vooral interessant vanwege zijn vermogen dingen nauwkeurig te onthouden en moeilijke raadsels op te lossen. Waar zijn interesse voor symbolen vandaan komt wordt niet verteld, maar zijn theorieën over de geschiedenis en bijvoorbeeld het versleutelen van codes zijn zeker het lezen waard. Dit valt helaas een beetje in het niet in de film, want daarin worden de raadsels te makkelijk opgelost, alsof iedereen dat zou kunnen bedenken. Van de uitleg over de geschiedenis en de codes blijft ook maar weinig over.
Zijn metgezel in het mysterieuze avontuur wordt vertolkt door Audrey Tautou, wat ze echt geweldig doet. Ze weet de vastberadenheid en emoties van haar personage Sophie Neveu erg goed over te brengen. Ook lijkt zij erg goed te passen bij het geschetste figuur in het boek. Echter, Ian McKellen steelt pas echt de show. Hij geeft een invulling aan Sir Leigh Teabing, een personage dat later een belangrijke hulp zal zijn voor het speurende tweetal, en weet daarmee het boeiendste karakter neer te zetten. Verder is er ook nog lof voor Paul Bettany, want hij weet echt indruk te wekken als de albino-monnik Silas die aanhanger is van het Opus Dei. Zijn blik alleen al is afschrikwekkend en het is knap dat hij het personage uit het boek op zo’n wijze gestalte weet te geven.
Het verhaal zelf steekt erg goed in elkaar, maar je moet er wel erg goed bij blijven opletten. De verhalen, theorieën en symbolen vliegen je namelijk om de oren. Zoals gezegd, lijken de raadsels wel erg makkelijk op te lossen, maar één hele belangrijke is zelfs volledig weggelaten terwijl die puzzel in het boek een behoorlijk aantal bladzijden in beslag neemt. Dat terwijl de film al bijna drie uur duurt in de lange versie, die een dikke twintig minuten langer duurt dan de originele versie. Deze lange versie is gekeken voor dit artikel, dus wellicht bevat de kortere versie nog net iets minder informatie. Verder is een oninteressante bibliotheekpassage geschrapt, maar het meest jammerlijke is het einde dat behoorlijk afwijkt van het boek. Het schetst namelijk een andere beeld van de vermoorde man en lijkt de reden van de zoektocht een andere reden te geven dan in het boek.
Als je het boek hebt gelezen, moet je eigenlijk ook deze film kijken. Het blijft dusdanig dicht bij het oorspronkelijke verhaal, afgezien van het einde, dat het als lezer van het boek ook een erg goede film is om te kijken. De cast presteert naar behoren, ook al is het voor de boekenlezers misschien wennen aan de gezichten die beschreven personages ineens krijgen. Ondanks alle kritiek vooraf heeft deze film het zeker niet slecht gedaan bij het publiek en is het vandaag de dag nog steeds een aanrader om te kijken.
