Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van de Film-, Serie- en Game-afdeling zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere woensdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Merel, die ondanks de drukte toch nog genoeg gedaan heeft.
Meestal ga ik op dinsdag samen met redacteur Michael naar de Sneak Preview van Pathé, maar de film van vorige dinsdag leek ons niet echt een aanrader (Hell Fest) en daarom hebben we last-minute besloten om Johnny English Strikes Again te gaan kijken. Het is over het algemeen niet echt mijn soort humor, maar de eerste film vond ik best leuk, de tweede film kan ik me niet echt meer herinneren en ook deze derde film heeft me toch regelmatig laten lachen. Natuurlijk zitten er wat grappen in die gewoon net iets te flauw zijn naar mijn mening, maar al met al was de film toch best vermakelijk en waarschijnlijk sowieso veel beter dan Hell Fest.
Na dinsdagavond lekker gelachen te hebben bij Johnny English, bleek er de volgende dag een pakketje bezorgd te zijn met een recensieboek. Ondanks dat ik de laatste tijd alleen maar schijn te kunnen roepen dat ik druk ben, heb ik in de trein naar mijn werk altijd de tijd om te lezen. Hartendief op pootjes (het recensieboek dat ik kreeg) is een boek dat super simpel is en dat ik binnen een paar treinreizen uit had. Het is een romantisch-feelgoodverhaal over een kat die mensen bij elkaar probeert te brengen. Er zitten echter een paar erg komische stukjes bij, wat er voor zorgde dat ik een aantal keer hardop in de trein zat te lachen. Dit zorgde natuurlijk voor de nodige vreemde blikken van mijn reisgenoten.
En toen was het eindelijk weekend en had ik zowaar eens niets te doen. Tijd om eindelijk eens de Netflix-film Next Gen te kijken. De film deed mij een beetje denken aan Big Hero 6. Niet alleen omdat de belangrijkste robot daar nou eenmaal een beetje op leek, maar ook om het gevoel dat deze film gaf. Soms grappig, ook regelmatig ontroerend en met de nodige belangrijke levenslessen. Een tip dus voor de animatieliefhebbers en al helemaal als je van Big Hero 6 genoten hebt.
Verder had ik afgelopen weekend ook tijd om Expeditie Robinson te volgen. Het enige tv-programma, naast Zondag met Lubach, dat ik trouw elke week kijk. Helaas heb ik op donderdagavond altijd training (roller derby) en moet ik dus altijd later terugkijken. Zaterdagmiddag had ik daar de tijd voor. Als je de laatste afleveringen nog niet gezien hebt, spring dan NU even naar de volgende alinea want ik ga heel erg spoilen. Wat een eikel is die Tony zeg. In het begin vond ik al dat I am Aisha, Josylvio en Tony er wat mij betreft zo snel mogelijk uit mochten. Dat zijn ze nu ook allemaal (of niet? de laatste aflevering eindigde nog bij de eilandraad…). Maar wat een naaistreek om Donny er uit te stemmen en dan zelf besluiten te gaan.
Alsof ik nog niet genoeg zand had gezien bij de stranden van Expeditie Robinson, heb ik verder vooral veel zitten gamen dit weekend. Als recensie-game heb ik Dakar 18 binnengekregen voor de PS4 en dat bevalt me prima. Hoewel ik niet de trouwste Dakar-kijker ben, vind ik het toch wel een interessante wedstrijd. Het spel heeft de essentie van deze bijzondere race door de woestijn goed weten te pakken en de nadruk ligt dan ook voornamelijk op het navigeren. De stages zijn lang, soms gevaarlijk, soms saai en vereisen continu de nodige navigatieskills om te voltooien.
Benieuwd naar mijn recensies? Hartendief op pootjes verschijnt zondag online en Dakar 18 waarschijnlijk de zaterdag daarop. Op ons Instagramaccount vind je wel al wat gameplay van Dakar 18 op ons IGTV-kanaal.
